Ναρκισσισμός,επιλογή ή διαταραχή

 Η έννοια ναρκισσισμός εκφράζει την έμφυτη από τη στιγμή της γέννησης τάση μας να επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας. Συχνά είναι αντικείμενο παρεξήγησης γιατί εξισώνεται με τον υψηλό εγωισμό, την αλαζονεία, την έντονη αυταρέσκεια, την απουσία ενσυναίσθησης. Τα χαρακτηριστικά αυτά αντιστοιχούν συνήθως στην προβληματική έκφανση του ναρκισσισμού, που άλλοτε ονομάζεται παθολογικός, κακοήθης ή ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας.

Επομένως είναι χρήσιμο να μάθουμε το ναρκισσισμό ως ένα έμφυτο και υγιές ως ένα βαθμό χαρακτηριστικό που έχουμε όλοι μας ως προϊόν υγιούς αυτοεκτίμησης, το οποίο μας βοηθά

• να διατηρήσουμε τις εσωτερικές μας ισορροπίες,
• να ακούσουμε καλύτερα τις επιθυμίες και ανάγκες μας
• να μας υποστηρίζει στις δυσκολίες της ζωής και να διαχειριστούμε το πέρασμα του χρόνου
• να κινητοποιούμαστε προς αυτοβελτίωση, στόχους και κάθε τι που έχει νόημα για τη ζωή μας.

Να σημειώσουμε ότι στα παιδιά υπάρχει υψηλός, διογκωμένος ναρκισσισμός και αυτό είναι φυσιολογικό ως μέρος της αναπτυξιακής τους πορείας. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και κατά την περίοδο της εφηβείας, μια περίοδος που ο νέος άνθρωπος ψάχνεται ως προς τη διαμόρφωση της ταυτότητάς του. Ναρκισσισιστικά χαρακτηριστικά στους εφήβους δεν αποτελούν απαραίτητα δείκτη για την μετέπειτα ανάπτυξη της διαταραχής.

Επίσης να διευκρινίσουμε ότι ο κακοήθης ναρκισσισμός, δεν είναι απλά ναρκισσισμός, αλλά ένας πολύ άσχημος συνδυασμός ναρκισσιστικής και αντικοινωνικής (ψυχοπαθητικής) προσωπικότητας.

---

Ναρκισσισμός και αγάπη για τον εαυτό : ο μύθος

Ο Νάρκισσος κατά την μυθολογία προκαλούσε τον θαυμασμό όλων.
Δεν υπήρχε ύπαρξη που να μην τον ερωτεύτηκε ή να εξέφρασε ανοιχτά το ενδιαφέρον της για εκείνον. Ο ίδιος, επιδεικτικά απορριπτικός προκαλούσε πάθη χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες της συμπεριφοράς του στους άλλους.
Μετά την αυτοκτονία του Αμεινία, ο οποίος μην μπορώντας να δεχτεί την απόρριψη του Νάρκισσου έβαλε τέλος στη ζωή του, η Νέμεσις τον τιμώρησε με μια κατάρα κατά την οποία θα ερωτευόταν μόνο τον εαυτό του.

Λίγο αργότερα, ο Νάρκισσος είδε την αντανάκλαση του στις όχθες μιας λίμνης και την ερωτεύθηκε ακαριαία. Έμεινε ακίνητος -στο ίδιο σημείο, να την κοιτάει, μέχρι και τον θάνατό του.

Η σύνδεση του μύθου με τη διάγνωση
Όπως ο Νάρκισσος –ερωτευμένος με τον εαυτό του παγιδεύτηκε ακίνητος στην απεραντοσύνη του κόσμου και γέρασε κοιτώντας την αντανάκλασή του “χάνοντας” τη ζωή –, ένα άτομο που πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας και έχει αναπτύξει μεγαλειώδεις ιδέες για τον εαυτό του “παγιδεύεται” σε αυτές, και ως αποτέλεσμα συναντά δεκάδες δυσκολίες στην καθημερινότητα και τις διαπροσωπικές του σχέσεις.

Το άτομο με ναρκισσιστική προσωπικότητα έχει ένα διάχυτο, άκαμπτο και δυσπροσάρμοστο μοτίβο για την αντίληψη του εαυτού του. Οι σκέψεις, τα συναισθήματα και η συμπεριφορά του εστιάζουν στην ενίσχυση και προστασία της αυτοεκτίμησης του, αδιαφορώντας για τις συνέπειες πρωτίστως στους άλλους και συχνά στον εαυτό του. Έχοντας σημαντικά ελλείματα σε ενσυναισθητικά και προσαρμοστικά χαρακτηριστικά το άτομο δυσκολεύεται στη δημιουργία ισότιμων σχέσεων (Beck, Freeman, & Davis 2015).

Ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας συμπτώματα

Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας διακρίνεται από ένα διάχυτο αίσθημα σημαντικότητας που εκδηλώνεται σε φαντασιακό ή συμπεριφορικό επίπεδο, την ανάγκη του για θαυμασμό και μια γενικότερη έλλειψη ενσυναίσθησης.

Για να διαγνωστεί ένα άτομο με Ναρκισσιστική́ διαταραχή́, πρέπει να πληροί πέντε τουλάχιστον από́ τα παρακάτω κριτήρια του Διαγνωστικού και  Στατιστικού Εγχειρίδιου Ψυχικών Διαταραχών (DSM-V) (American Psychiatric Association 2013):

1. Μεγαλειώδες αίσθημα σπουδαιότητας του εαυτού (π.χ. διογκώνει τα επιτεύγματα και τα ταλέντα του, περιμένει να αναγνωρισθεί́ σαν ανώτερο χωρίς να παρουσιάζει ανάλογες επιτυχίες)
2. Έντονη ενασχόληση με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, εξυπνάδας, ομορφιάς ή ιδανικής αγάπης
3. Το άτομο πιστεύει ότι είναι ξεχωριστό́ και μοναδικό́ και μπορούν να το καταλάβουν μονό ή πρέπει να συναναστρέφεται μόνο με άλλα μοναδικά́ άτομα υψηλού́ κύρους (ή θεσμούς)
4. Απαιτεί υπερβολικό θαυμασμό
5. Έχει μία αίσθηση ιδιαίτερων δικαιωμάτων, δηλ. μη λογικές προσδοκίες για ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση ή αυτόματη συμμόρφωση των άλλων με τις προσδοκίες του
6. Εκμεταλλεύεται τις διαπροσωπικές του σχέσεις, δηλ. εκμεταλλεύεται τους άλλους για να πετύχει τους σκοπούς του
7. Του λείπει η «ενσυναίσθηση»: είναι απρόθυμο να αναγνωρίσει ή να ταυτιστεί με τα αισθήματα και τις ανάγκες των άλλων
8. Συχνά φθονεί τους άλλους ή πιστεύει ότι το φθονούν
9. Εμφανίζει αλαζονική, υπεροπτική συμπεριφορά ή στάση

Η διάγνωση διαταραχών προσωπικότητας αφορά αποκλειστικά ενήλικες.

---

Τύποι ναρκισσιστών

Βιβλιογραφικά συναντώνται 2 τύποι ναρκισσιστών, οι εμφανείς και οι συγκαλυμμένοι ναρκισσιστές (Levy, 2012).

Ένας εμφανής ναρκισσιστής χαρακτηρίζεται από μεγαλοπρέπεια, αναζήτηση προσοχής, αλαζονεία, έπαρση και υπεροπτική συμπεριφορά. Τα άτομα που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία φαίνονται σίγουρα για τον εαυτό τους, αποζητούν συνεχώς τον θαυμασμό και την αναγνώριση των άλλων, συμπεριφέρονται επιδεικτικά και εγωκεντρικά, ενώ διακρίνονται για την ανυπομονησία και την υπερευαισθησία τους στην κριτική (Sperry & Sperry 2016). Παράλληλα, στις διαπροσωπικές τους σχέσεις διακρίνονται για την γοητεία τους. Είναι ευχάριστα και ιδιαίτερα συμπαθή, σχετίζονται με ευκολία δημιουργώντας όμως επιφανειακές και χειριστικές σχέσεις. Χάνουν εύκολα το ενδιαφέρον τους όταν τα θέλω τους δεν απαντώνται, αδυνατούν να φερθούν συναισθητικά απέναντι στις ανάγκες των γύρω τους και απογοητεύονται ιδιαίτερα όταν δεν καλύπτονται οι επιθυμίες και οι προσδοκίες τους (Sperry, 2003).

Αντίθετα, ένας συγκαλυμμένος ναρκισσιστής είναι ευαίσθητος στην εξωτερική κριτική, συγκρατημένος και φαινομενικά μετριόφρον. Ενώ δείχνουν ντροπαλοί, οι συγκαλυμμένοι ναρκισσιστές έχουν μια πολύ συγκεκριμένη και μεγαλοπρεπή ιδέα για τον εαυτό τους. Αποφεύγουν να είναι στο επίκεντρο της προσοχής κοινωνικά, αποζητούν όμως μεγάλο μέρος της εστιάζοντας στις ανείπωτες και μοναδικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Οι συγκαλυμμένοι νάρκισσοι νιώθουν πως υποφέρουν περισσότερο από οποιονδήποτε (Levy, 2012).

Από τα άτομα που διαγιγνώσκονται με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, το 50%-75% είναι άνδρες. Αν και οι γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πιο εμφανή και στερεοτυπικά συμπτώματα ναρκισσισμού, αυτό δεν σημαίνει ότι ο ναρκισσισμός δεν είναι εξίσου συχνός στις γυναίκες. Φαίνεται ότι ο νάρκισσος άντρας εκδηλώνεται περισσότερο ως ο πρώτος τύπος, ενώ η γυναίκα νάρκισσος ως ο δεύτερος πιο συγκαλυμμένος ευάλωτος τύπος.

Σε γνωστικό επίπεδο, και οι δυο τύποι ναρκισσισμού μοιράζονται χαρακτηριστικά όπως το αίσθημα ότι είναι ξεχωριστοί. Διαφέρουν από τους υπόλοιπους στην μοναδικότητά τους, για αυτό και νιώθουν πως τους αξίζει ειδική μεταχείριση. Λόγω της ανωτερότητάς τους, οι κανόνες συχνά νιώθουν πως δεν ισχύουν –ή δεν θα έπρεπε να ισχύουν, για τους ίδιους (Sperry & Sperry 2016).

Άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας πολύ δύσκολα μπαίνουν σε θεραπεία για αυτό το λόγο, εκτός αν συνυπάρχει άλλη παθολογία όπως άγχος. Το άγχος τους είναι συχνά απότοκο της συνειδητής ή ασυνείδητης αντίληψης ότι η πραγματικότητα διαφέρει από τον τρόπο που οι ίδιοι θέλουν να την αντιλαμβάνονται.

---

Συγγραφέας άρθρου : Σούλη Δανάη Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπευτρια 

Συγγραφή & επιμέλεια : Σπύρος Καλημέρης Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής

Read More

Σιελολιθίαση μη σου τύχη.

 

Τι είναι η λιθίαση σιελογόνων αδένων;

Η λιθίαση σιελογόνων αδένων (ή σιαλολιθίαση) είναι μια πάθηση κατά την οποία δημιουργούνται μικρές πέτρες (σιαλόλιθοι) είτε μέσα στους σιελογόνους αδένες, είτε μέσα στους εκφορητικούς πόρους. Αν και μπορούν να εμφανιστούν σε όλους τους σιελογόνους αδένες, εμφανίζονται συχνότερα στον υπογνάθιο σιελογόνο αδένα. Οι σιαλόλιθοι εμφανίζονται συχνότερα σε αυτό το σημείο λόγω της μεγάλης παραγωγής σάλιου από τον υπογνάθιο αδένα.

 

Πώς προκαλείται η λιθίαση σιελογόνων αδένων;

Οι σιαλόλιθοι είναι μικρές σκληρές πέτρες λευκού, κιτρινωπού ή καφέ χρώματος. Αν και τα αίτια δεν είναι απόλυτα γνωστά, κάποιοι παράγοντες έχουν ταυτιστεί με την εμφάνισή τους. Πιο συγκεκριμένα, η λιθίαση σιελογόνων αδένων μπορεί να προκληθεί από παράγοντες που δεν ευνοούν την παραγωγή σάλιου, καθώς και από τη συσσώρευση αλάτων του σάλιου στην περιοχή. Πιο συγκεκριμένα,  οι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνισή τους είναι:

• Φάρμακα όπως ψυχιατρικά και αντιισταμινικά
• Μειωμένη πρόσληψη τροφής
• Αφυδάτωση
• Κάποιος τραυματισμός των εκφορητικών πόρων των σιελογόνων αδένων

 

Συμπτώματα λιθίασης σιελογόνων αδένων

Όταν ο υπάρχων σιαλόλιθος μεγαλώσει αρκετά, μπορεί να αποφράξει τον εκφορητικό πόρο του σιελογόνου αδένα. Έτσι, εμποδίζεται η εκροή σάλιου  προς το στόμα. Σε γενικές γραμμές, ο σιαλόλιθος μέχρι να μεγαλώσει αρκετά δεν γίνεται αντιληπτός.

Ως πρωταρχικό σύμπτωμα, μπορεί να εμφανιστεί ένα μικρό οίδημα στη βάση του στόματος (αν αναπτυχθεί στον υπογνάθιο αδένα), ή στο εσωτερικό μέρος του μάγουλου (αν αναπτυχθεί στην παρωτίδα). Το οίδημα αυτό στο εσωτερικό του στόματος  μπορεί να γίνει αντιληπτό με τη γλώσσα.

Επίσης, ο ασθενής θα αισθάνεται ενόχληση και πόνο στο σημείο ανάπτυξης του σιαλόλιθου κατά τη διάρκεια του φαγητού. Κατά την κατανάλωση τροφής, οι σιελογόνοι αδένες παράγουν περισσότερο σάλιο. Έτσι, όταν η αυξημένη αυτή ποσότητα που παράγεται δεν μπορεί να απελευθερωθεί προκαλεί πόνο και πρήξιμο. Ο πόνος είναι ιδιαίτερα οξύς και είναι πιο έντονος στην περίπτωση που το άτομο καταναλώνει φαγητό ή ρόφημα με έντονη/ιδιαίτερη (ξινή, γλυκιά, καυτερή) γεύση. Τέλος, ο πόνος αυτός μπορεί να δυσκολεύει το άτομο στην ομιλία ή/και και στο άνοιγμα του στόματος (τρισμός).

Επιπρόσθετα, ανάλογα με τον τύπο απόφραξης του εκφορητικού πόρου τα συμπτώματα ποικίλουν. Σε περίπτωση μερικής απόφραξης του πόρου, το οίδημα και ο πόνος εξαφανίζονται μετά την κατανάλωση τροφής. Αντίθετα, σε περιπτώσεις ολικής απόφραξης του πόρου το πρήξιμο παραμένει και μπορεί να παρατηρηθεί και ξηροστομία. Τέλος, σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί άμεσα μπορεί να προκαλέσει μια σοβαρή λοίμωξη που ονομάζεται σιαλαδενίτιδα.

 

Λιθίαση σιελογόνων αδένων: Διάγνωση

Η άμεση αντιμετώπιση της λιθίασης των σιελογόνων αδένων είναι πολύ σημαντική, για την αποφυγή περαιτέρω μολύνσεων της περιοχής. Η διάγνωσή της μπορεί να πραγματοποιηθεί με ακτινογραφία, υπέρηχο, αξονική η/και μαγνητική τομογραφία, ή μια ειδική εξέταση τη σιελογραφία.

 

Θεραπεία της λιθίασης σιελογόνων αδένων

Για τη θεραπεία της σιαλολιθίασης, ο ασθενής θα πρέπει να απευθυνθεί σε έναν έμπειρο ωτορινολαρυγγολόγο. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, αντιμετωπίζεται με διάφορες θεραπείες που αναλύονται συντόμως παρακάτω:

1. Συντηρητική θεραπεία: αποτελείται από τεχνικές, οι οποίες αυξάνουν τη ροή του σάλιου, η οποία με τη σειρά της θα ωθήσει την πέτρα να βγει προς τα έξω. Ως τεχνικές χρησιμοποιούνται η αυξημένη πρόσληψη νερού, η χρήση ζεστών επιθεμάτων και το ελαφρύ μασάζ του αδένα που πάσχει.
2. Λιθοτριψία: η θεραπεία αυτή μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε περιπτώσεις όπου οι σιελόλιθοι είναι μικροί. Κατά τη λιθοτριψία, εφαρμόζονται κύματα υπερήχων στους σιελόλιθους και στη συνέχεια αποβάλλονται φυσιολογικά με το σάλιο.
3. Σαλιενδοσκόπηση: πρόκειται για την πιο σύγχρονη μέθοδο. Απαιτεί ειδικό σιαλενδοσκόπιο με κανάλι εργασίας από το οποίο με ειδικές λαβίδες συλλαμβάνεται ο λίθος και αφαιρείται. Σε μεγάλους λίθους, χρησιμοποιείται ίνα laser, που σπάει τον λίθο και έτσι αφαιρείται από τον αδένα αναίμακτα.
4. Σιαλολιθοτομή : πραγματοποιείται μια τομή στον εκφορητικό πόρο και αφαιρείται η πέτρα από τον ωτορινολαρυγγολόγο.
5. Αφαίρεση σιελογόνου αδένα: σε περιπτώσεις χρόνιων αποφράξεων και υποτροπιάζουσων λοιμώξεων, η θεραπεία εκλογής είναι η αφαίρεση όλου του αδένα.

 

Read More

Έμμηνος ρύση ορμόνες που μεταβάλλονται

 Κατά την έμμηνο ρύση (περίοδο), στο σώμα των γυναικών παρατηρούνται διάφορες ορμονικές και αιματολογικές αλλαγές. Ορισμένοι δείκτες που μπορεί να πέσουν ή να μεταβληθούν είναι:

---

🔻 Ορμονικοί δείκτες που πέφτουν:

1. Οιστρογόνα (κυρίως η οιστραδιόλη - E2):

   • Μειώνονται σημαντικά στην αρχή της περιόδου, προκαλώντας μερικά από τα κλασικά συμπτώματα (κόπωση, μεταπτώσεις διάθεσης).

2. Προγεστερόνη:

   • Πέφτει κατακόρυφα λίγο πριν την περίοδο, σηματοδοτώντας το τέλος της ωχρινικής φάσης του κύκλου.

3. Σεροτονίνη (έμμεσα):

   • Αν και δεν είναι ορμόνη του κύκλου, επηρεάζεται από τα χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων, και μπορεί να μειωθεί, οδηγώντας σε κακή διάθεση ή ευερεθιστότητα.

---

🔻 Άλλοι δείκτες που μπορεί να πέσουν ή να επηρεαστούν:

1. Σίδηρος (Fe) και φερριτίνη:

   • Λόγω απώλειας αίματος, ειδικά αν η ροή είναι μεγάλη ή υπάρχει σιδηροπενική αναιμία.

2. Αιμοσφαιρίνη & Αιματοκρίτης:

   • Μπορεί να σημειωθεί ελαφρά πτώση, ειδικά σε γυναίκες με έντονη αιμορραγία.

3. Ενέργεια & Γλυκόζη (υποκειμενικά):

   • Αν και τα επίπεδα γλυκόζης δεν πέφτουν πάντα σε απόλυτους αριθμούς, πολλές γυναίκες αισθάνονται κόπωση και μειωμένη ενέργεια λόγω ορμονικών διακυμάνσεων.

Να το γράφημα με τις βασικές ορμόνες στον εμμηνορρυσιακό κύκλο:

• Οιστρογόνα (μωβ): Αυξάνονται πριν την ωορρηξία, μετά πέφτουν στην περίοδο.

• Προγεστερόνη (πορτοκαλί): Χαμηλά στην αρχή, κορυφώνεται μετά την ωορρηξία και πέφτει λίγο πριν την περίοδο.

• LH (πράσινο): Απότομη κορύφωση γύρω στην 14η μέρα (ωορρηξία).

• FSH (μπλε): Μικρό peak στην αρχή και λίγο πριν την ωορρηξία.

Η περιοχή με κόκκινη σκίαση είναι η έμμηνος ρύση (ημέρες 1–5 περίπου), όπου παρατηρείται

 πτώση σε όλα τα επίπεδα.

Να το γράφημα με τις βασικές ορμόνες στον εμμηνορρυσιακό κύκλο:

* **Οιστρογόνα (μωβ):** Αυξάνονται πριν την ωορρηξία, μετά πέφτουν στην περίοδο.

* **Προγεστερόνη (πορτοκαλί):** Χαμηλά στην αρχή, κορυφώνεται μετά την ωορρηξία και πέφτει λίγο πριν την περίοδο.

* **LH (πράσινο):** Απότομη κορύφωση γύρω στην 14η μέρα (ωορρηξία).

* **FSH (μπλε):** Μικρό peak στην αρχή και λίγο πριν την ωορρηξία.

Η περιοχή με **κόκκινη σκίαση** είναι η **έμμηνος ρύση (ημέρες 1–5 περίπου)**, όπου παρατηρείται πτώση σε όλα τα επίπεδα.

Ερευνα:k-proothisi

Πληροφορίες:Chat GPT

Read More

Διαχείρηση βάρους με βάση την βιταμίνη Ε

 

✅ Ελληνικές τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Ε:

🌰 Ξηροί καρποί και σπόροι:

• Αμύγδαλα (ωμά ή καβουρδισμένα, χωρίς αλάτι)

• Φιστίκια Αιγίνης

• Ηλιόσποροι (ψημένοι ή ωμοί)

• Καρύδια

• Σουσάμι (ολικής άλεσης, π.χ. σεχ. ταχίνι ή παστέλι)

 Έλαια:

• Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο (το βασικό λίπος της μεσογειακής διατροφής)

• Έλαιο από φύτρο σιταριού (αν και όχι τόσο συνηθισμένο)

Λαχανικά εποχής:

• Σπανάκι

• Ρόκα

• Λάχανο

• Μαρούλι

• Σταμναγκάθι

• Βλίτα

 Γαλακτοκομικά & αυγά:

• Αυγά (ο κρόκος έχει λίγη βιταμίνη Ε)

• Φέτα (περιέχει μικρές ποσότητες)

 Ψάρια:

• Σαρδέλες

• Γαύρος

• Λαβράκι

• Τσιπούρα

• Σολομός ιχθυοτροφείου (αν και εισαγόμενος, υπάρχει ντόπια παραγωγή πλέον)

Άλλες τροφές:

• Πολύσπορα ψωμιά με σουσάμι

• Χόρτα βραστά με ελαιόλαδο και λεμόνι

• Ταχίνι

• Παστέλι (με σουσάμι και μέλι)

 ΠΡΩΙΝΟ

• 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης με ταχίνι και λίγο μέλι

• 1 βραστό αυγό

• 1 ποτήρι τσάι του βουνού ή χαμομήλι

✅ Το ταχίνι και το αυγό δίνουν βιταμίνη Ε, όπως και οι σπόροι του ψωμιού αν έχει σουσάμι.

---

 ΔΕΚΑΤΙΑΝΟ

• Μια χούφτα αμύγδαλα ή φιστίκια Αιγίνης

• 1 μήλο ή αχλάδι εποχής

✅ Τα αμύγδαλα είναι εξαιρετική πηγή βιταμίνης Ε.

---

 ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ

• Χόρτα βραστά (βλίτα, σταμναγκάθι, ραδίκια) με ελαιόλαδο και λεμόνι

• 1 μερίδα ψητές σαρδέλες ή γαύρο

• 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης

✅ Ο συνδυασμός λαδερών χόρτων και ψαριών δίνει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.

---

🍵 ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ

• 1 μπάρα παστέλι (με σουσάμι και μέλι) ή 1 κουταλιά ταχίνι με λίγο κακάο

• 1 ποτήρι νερό ή αφέψημα

✅ Το σουσάμι είναι πλούσιο σε βιταμίνη Ε και καλά λιπαρά.

---

 ΒΡΑΔΙΝΟ

• Ομελέτα με αυγά, σπανάκι, πιπεριά και λίγο τυρί φέτα

• Σαλάτα μαρούλι – ρόκα – καρότο με ελαιόλαδο

✅ Ομελέτα με λαχανικά και ελαιόλαδο: πλούσιο, απλό και παραδοσιακό.

---

💧 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΤΙΠΣ

• Χρησιμοποίησε ωμό ελαιόλαδο όπου μπορείς – σε σαλάτες, χόρτα, πάνω από όσπρια.

• Απόφυγε υπερβολικό τηγάνισμα γιατί μειώνει τη βιταμίνη Ε.

Ναι, αυτό το μενού είναι μια πολύ καλή βάση για υπέρβαρα άτομα που θέλουν να διαχειριστούν το βάρος τους, με μερικές μικρές προσαρμογές. Αναλυτικά:

---

✅ Θετικά σημεία του μενού:

• Πλούσιο σε φυτικές ίνες (χόρτα, σαλάτες, ολικής άλεσης), που προκαλούν κορεσμό.

• Χαμηλό σε ζάχαρη και χωρίς επεξεργασμένα τρόφιμα.

• Καλά λιπαρά (κυρίως ελαιόλαδο, ξηροί καρποί).

• Ισορροπημένη κατανομή γευμάτων – αποτρέπει τσιμπολόγημα.

• Πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, που βοηθούν και τον μεταβολισμό.

---

⚠️ Πιθανές τροποποιήσεις για απώλεια βάρους:

Σημείο	Σύσταση
Ποσότητες ξηρών καρπών	Μείωσε σε 10-15 τεμάχια ανά μερίδα
Ταχίνι & παστέλι	Περιορισμός σε 1-2 φορές/εβδομάδα ή μικρότερη ποσότητα (1 κ.γ.)
Ελαιόλαδο	Να χρησιμοποιείται με μέτρο (1-2 κουταλιές/ημέρα)
Φέτα	Εναλλακτικά με χαμηλότερα λιπαρά τυριά (π.χ. ανθότυρο)
Παρακολούθηση θερμίδων	Προτείνεται αν υπάρχει συγκεκριμένος στόχος απώλειας κιλών

---

✅ Τι μπορεί να προστεθεί:

• Περπάτημα 30' καθημερινά ή κάθε δεύτερη μέρα

• Νερό 1,5 – 2 λίτρα/μέρα

• Καταγραφή γευμάτων για καλύτερη επίγνωση

Ερευνα:k-proothisi

Πληροφορίες:Chat GPT

Read More

Σουπιές υψηλή διατροφική αξία.

 Οι σουπιές ανήκουν στην ομάδα των κεφαλόποδων (κεφάλι + πόδι) όπως επίσης το καλαμάρι, το χταπόδι και οι ναυτίλοι. Οι σουπιές αποτελούν μέρος της διατροφής τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τους μεγάλους θηρευτές της θάλασσας όπως τα κητώδη, τους καρχαρίες τα μεγάλα ψάρια και τα θαλάσσια πουλιά.

Προέλευση Ονομασίας

Η κοινή σουπιά (Sepia officinalis) είναι μέλος της οικογένειας των Σεπηίδων (Sepiidae), 

της κλάσης των Κεφαλοπόδων (Cephalopods), του φύλου Μαλάκια (Mollusca). Ο όρος

 "Σουπιά" εμφανίστηκε στα τέλη του δωδέκατου αιώνα. Προέρχεται από τη λατινική λέξη Sepia. Η λέξη σέπια περιέγραφε και τη χρωστική ουσία με το ίδιο όνομα, που προερχόταν παλιότερα από

 το υγρό που εκκρίνεται από τις σουπιές. Η σουπιά ή σηπία, με την επιστημονική ονομασία

 Sepia, απαντάται σε εύκρατες και σχετικά ζεστές θάλασσες. Το όνομα της προέρχεται από

 το ρήμα σήπομαι (σαπίζω, δηλητηριάζω) επειδή στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το μελάνι που 

εκλύει περιείχε ασθενές αναισθητικό. Το μελάνι αυτό χρησιμεύει στις σουπιές για να μη 

γίνονται ορατές από τους διώκτες τους όταν τις κυνηγούν.

Γενικά Χαρακτηριστικά

Οι σουπιές απαντώνται στις εύκρατες και ζεστές θάλασσες. Κατοικούν σε αμμώδη ή λασπώδη υποστρώματα και ο οικότοπός τους κυμαίνεται από μικρά ύδατα έως βάθη 200 μέτρων.

 Εμφανίζονται στον βορειοανατολικό και ανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό και στη Μεσόγειο

 Θάλασσα. Το μήκος τους φτάνει τα 30 cm σε υποτροπικές περιοχές και τα 49 cm 

σε εύκρατες κυρίως περιοχές.

Η σουπιά, όπως και το συγγενικό καλαμάρι, όταν βρει ένα θήραμα, κυματίζει τις πλευρές

 των πτερυγίων της για να κινηθεί αθόρυβα και μόλις βρεθεί κοντά σε αυτό εκτοξεύει τα 

πλοκάμια της και συλλαμβάνει το θήραμα. Αυτή η κίνηση είναι συνήθως τόσο γρήγορη

 που δύσκολα γίνεται αντιληπτή με γυμνό μάτι.

Η σουπιά είναι η δεύτερη σε κατανάλωση παγκοσμίως στην κατηγορία των κεφαλόποδων

με τους Ασιάτες να είναι οι κύριοι καταναλωτές τους. Στη χώρα μας οι σουπιές 

αντιπροσωπεύουν το δεύτερο μεγαλύτερο μέρος της αλίευσης κεφαλόποδων με μέση ετήσια

 παραγωγή 637 τόνους (το 31%). Στην πρώτη θέση βρίσκονται τα χταπόδια με 877 τόνους

 και στη τρίτη θέση να τα καλαμάρια και τα θράψαλα με μέση ετήσια παραγωγή 338 και 216 

τόνους αντίστοιχα.

Διατροφική αξία

Τα 100 γρ σουπιάς περιέχουν 80 θερμίδες και αποτελούν σημαντική πηγή πρωτεΐνης (16 γρ ). 

Οι πρωτεΐνες αποτελούν βασικό δομικό συστατικό των μυών. Επίσης περιέχουν βιταμίνες του συμπλέγματος B με βασική την Β12 , βιταμίνη Α και βιταμίνη C. Οι σουπιές είναι σημαντική 

πηγή μετάλλων και ιχνοστοιχείων. Τα 100 γρ περιέχουν 6 mg σιδήρου, 90 mg ασβεστίου, 

372 mg νατρίου, και 354 mg καλίου.

Μειονεκτήματα 

Περιέχει αρκετή ποσότητα χοληστερόλης και συγκεκριμένα 115 mg στα 100 γρ . Πρέπει να

 σημειωθεί όμως ότι η κατανάλωση της σουπιάς, δεν επηρεάζει σημαντικά την χοληστερίνη 

του αίματος, σε σχέση με την αντίστοιχη ποσότητα κρέατος που περιέχει την ίδια ποσότητα χοληστερίνης. Αυτό συμβαίνει γιατί η σουπιά είναι φτωχή σε κορεσμένα λιπαρά έναντι του

 κρέατος.

Μελάνι της σουπιάς 

Το μελάνι της σουπιάς χρησιμοποιείται για την βελτίωση των συμπτωμάτων σε περιπτώσεις 

όπως οι αιμορροΐδες, οι διαταραχές εμμηνόρροιας, σε γυναικολογικές παθήσεις, σε 

εμμηνοπαυσιακές αλλαγές, στον πονοκέφαλο, στην βρογχίτιδα, στην ευερεθιστότητα, και στον

 έρπη.

Ποια τα διατροφικά οφέλη της σουπιάς;

Οι σουπιές προσφέρουν πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας αποτελώντας σημαντική 

εναλλακτική, κυρίως σε περιόδους νηστείας, λόγω της αποχής από την κατανάλωση

 ζωικών προϊόντων.

Παράλληλα, αποτελούν εξαιρετική πηγή βιταμίνης Β12, βιταμίνης που είναι απαραίτητη για τη φυσιολογική λειτουργία του νευρικού συστήματος, του εγκεφάλου και τη σύνθεση των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Επίσης ο σίδηρος που περιέχουν οι σουπιές αποτελεί βασικό συστατικό για το σχηματισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων και της αιμοσφαιρίνης , απαραίτητη για τη μεταφορά

 οξυγόνου , τον φυσιολογικό μεταβολισμό και την παραγωγή ενέργειας,

Ποιοι οι κίνδυνοι υπάρχουν από την κατανάλωση;

Στην περίπτωση των τροφίμων όταν μιλάμε για Ασφάλεια Τροφίμων μιλάμε για την αναγνώριση

 των κινδύνων και το σύνολο των προληπτικών μέτρων που παίρνουμε προκειμένου

 να μειώσουμε την επικινδυνότητα που μπορεί να προκύψει από την κατανάλωση κάποιου

 αλλοιωμένου τροφίμου, συμπεριλαμβανομένων και των συνεπειών που μπορούν να 

υπάρξουν λόγω της κατανάλωσής του. Οι κίνδυνοι που μπορεί να υπάρξουν, χωρίζονται 

σε τρεις κατηγορίες: στους μικροβιολογικούς, στους χημικούς και στους φυσικούς.

Μικροβιολογικοί Κϊνδυνοι

Μικροβιολογικούς κινδύνους ονομάζουμε τους κινδύνους που οφείλονται σε κάποιο 

μικροβιολογικό παράγοντα. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τα παθογόνα βακτήρια (σαλμονέλα, σταφυλόκοκκος κ.α.) οι μύκητες, οι παθογόνοι ιοί, τα παράσιτα καθώς και τα τοξικά παράγωγα

 αυτών (π.χ. οι αφλατοξίνες που παράγονται από ορισμένους μύκητες). Οι μικροβιολογικοί 

κίνδυνοι αποτελούν την μεγαλύτερη απειλή για την υγεία των καταναλωτών. Οι πιο συχνά 

εμφανιζόμενοι και άμεσοι, όσον αφορά δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία του καταναλωτή 

είναι οι μικροβιολογικοί κίνδυνοι και κυρίως τα παθογόνα βακτήρια.

Τροφική Δηλητηρίαση

Όπως με τα περισσότερα θαλασσινά, έτσι και με τις σουπιές μπορεί κάποιες φορές να 

προκληθεί τροφική δηλητηρίαση. Αυτή μπορεί να οφείλεται σε βακτήρια ή σε ιούς που 

αυτές περιέχουν. Είναι επίσης πιθανό οι σουπιές να μολύνονται από τοξίνες που παράγουν

 τα φύκια τα οποία καταναλώνουν. Οι τοξίνες αυτές συσσωρεύονται στη σάρκα τους και 

έμμεσα επηρεάζουν τον άνθρωπο προκαλώντας τους τροφική δηλητηρίαση όταν τις

 καταναλώσει.

Οι τροφικές δηλητηριάσεις μπορεί να είναι:

1. Διαρροϊκού τύπου
2. Παραλυτικού τύπου
3. Νευροτοξικού τύπου

Αν και δείχνουν ανησυχητικές ωστόσο μπορούν να αντιμετωπιστούν και να υποχωρήσουν

 χωρίς να είναι επικίνδυνες.

Πώς να εντάξετε τις σουπιές στη διατροφή σας.

Οι σουπιές αποτελούν καλή πηγή πρωτεϊνών, απαραίτητων αμινοξέων, βιταμινών και 

μετάλλων. Είναι σημαντικό να τις καταναλώνουμε ιδίως σε περιόδους νηστείας.

Η σουπιά, όπως ακριβώς και το καλαμάρι, όσο πιο πολύ ψήνετε τόσο σκληραίνει. 

Αν και ο χρόνος στον οποίο συμβαίνει αυτό είναι μεγαλύτερος απ ότι στο καλαμάρι

 ωστόσο χρειάζεται λίγη ώρα μαγείρεμα. Στο τηγάνι αρκούν 7- 8 λεπτά και στη σχάρα

 4-5 λεπτά από κάθε μεριά. Στο φούρνο ή στην κατσαρόλα ο χρόνος μαγειρέματος είναι 

μεγαλύτερος.

Η νοστιμιά της σουπιάς γίνεται ακόμη πιο έντονη όταν στις συνταγές προστεθεί το μελάνι της.

 Το μελάνι της έχει την ιδιότητα να πήζει τις σάλτσες και επίσης η σουπιά λόγω της

 περιεκτικότητας της σε αλάτι τονίζει τη γεύση σε ζυμαρικά ή στο ρύζι. Μπορείτε να εντάξετε

 στη διατροφή σας σουπιές σε συνδυασμό με ρύζι ή ακόμη με μυρωδικά και κουκουνάρι.

 Συνηθισμένο επίσης πιάτο στην ελληνική οικογένεια είναι οι σουπιές με σπανάκι και οι σουπιές στιφάδο.

Τέλος και αρκετά συνηθισμένο αποτελούν εξαιρετικό θαλασσινό μεζέ μαζί με το ούζο.

Read More

Εντερικό Μικροβίωμα προφυλάξτετο

 Τα τελευταία χρόνια, η διατροφή για την υγεία της εντερικής μικροχλωρίδας βρίσκεται όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της επιστημονικής έρευνας.

Οι ειδικοί έχουν ανακαλύψει ότι τα τρισεκατομμύρια βακτήρια που υπάρχουν στο έντερο και σχηματίζουν την εντερική βακτηριακή χλωρίδα διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη γενική ευημερία, εξουδετερώνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης μιας σειράς προβλημάτων υγείας καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής για διάφορους λόγους.

Εκτός από την υποστήριξη της πέψης και του ανοσοποιητικού συστήματος, η μικροχλωρίδα του εντέρου φαίνεται επίσης να έχει αντίκτυπο στις διαδικασίες γήρανσης, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου.

Ποια είναι όμως η καταλληλότερη διατροφή για τη διατήρηση της ισορροπίας του μικροβιώματος του εντέρου;

Ο γαστρεντερολόγος Christian Lambiase λύνει όλες τις απορίες για τη σχέση της διατροφής και του μικροβιώματος του εντέρου.

Τι είναι η μικροχλωρίδα του εντέρου και γιατί είναι τόσο σημαντική για την υγεία;

«Η εντερική μικροχλωρίδα είναι το σύνολο όλων των μικροβιακών κυττάρων που ζουν στο έντερό μας σε μια σχέση "αρμονικής συνύπαρξης", χωρίς να προκαλούν βλάβη στο σώμα. Εκτιμάται ότι το βάρος όλων των μικροβίων που υπάρχουν στο έντερό μας είναι περίπου ενάμισι κιλό. Εξ ορισμού, η μικροχλωρίδα δεν αποτελείται από παθογόνους παράγοντες, αλλά από ευεργετικούς μικροοργανισμούς που συμβάλλουν ενεργά στην ευημερία μας. Η μικροχλωρίδα, στην πραγματικότητα, εκτελεί πολλές θεμελιώδεις λειτουργίες τόσο στο έντερο όσο και σε εξωεντερικό επίπεδο, προωθώντας την ευημερία του σώματός μας στο σύνολό του», λέει ο ειδικός.

Οι κύριες λειτουργίες της μικροχλωρίδας περιλαμβάνουν:

• υποστήριξη των πεπτικών διαδικασιών
• προστασία από εξωτερικά παθογόνα (επίσης χάρη στην παραγωγή φυσικών αντιβιοτικών που περιορίζουν τον πολλαπλασιασμό τους)
• ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος

Επιπλέον, το μικροβίωμα εκκρίνει χρήσιμες ουσίες όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη (που εμπλέκονται στη ρύθμιση θεμελιωδών πεπτικών διεργασιών, όπως η εντερική κινητικότητα) και συνθέτει βιταμίνες απαραίτητες για την ευημερία μας. Ακριβώς λόγω του κρίσιμου ρόλου της σε πολλές διεργασίες, μια ανισορροπία στη μικροχλωρίδα μπορεί να συμβάλει στην εμφάνιση συμπτωμάτων και ασθενειών.

Διατροφή για τη μικροχλωρίδα του εντέρου: Οφέλη και τροφές

«Η εντερική μικροχλωρίδα επηρεάζεται συνεχώς από εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα στο σώμα μας, τα οποία μπορούν να δράσουν επηρεάζοντας τη σύνθεσή της», λέει ο γαστρεντερολόγος Christian Lambiase.

Η μικροχλωρίδα μπορεί να ανταποκριθεί σε ερεθίσματα μέσω διαφορετικών μηχανισμών:

• αντίσταση, δηλαδή η ικανότητα να διατηρεί τη "δομή" της παρά τις εξωτερικές ή εσωτερικές πιέσεις
• ανθεκτικότητα, δηλαδή η ικανότητα να υφίσταται προσωρινές αλλαγές για να επιστρέψει στη συνέχεια στην προηγούμενη κατάσταση ισορροπίας
• προσαρμογή, δηλαδή η ικανότητα σταθερής αναδιοργάνωσης ως απάντηση σε νέα ερεθίσματα, επιτυγχάνοντας μια νέα ισορροπία
• δυσβίωση, δηλαδή η μικροχλωρίδα υποβάλλεται σε ερεθίσματα τόσο έντονα ώστε να προκαλείται μη αναστρέψιμη αλλοίωσή της, με αποτέλεσμα μια κατάσταση ανισορροπίας.

• Πολλοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τη μικροχλωρίδα του εντέρου προκαλώντας αλλαγές.

  Μεταξύ των κυριότερων και συνηθέστερων είναι:

  • οι παρατεταμένες αλλαγές στη διατροφή
  • οι αλλαγές στον τρόπο ζωής
  • το άγχος (το οποίο προάγει τη φλεγμονή)
  • τα φάρμακα και ειδικά η χρήση αντιβιοτικών

  Μεταξύ αυτών των παραγόντων, η διατροφή παίζει σίγουρα πολύ σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της μικροχλωρίδας του εντέρου, επηρεάζοντάς την τόσο θετικά όσο και αρνητικά.

  Για παράδειγμα, μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες που υπάρχουν σε λαχανικά, φρούτα, όσπρια, δημητριακά ολικής αλέσεως, ευνοεί την ισορροπία της μικροχλωρίδας που κατοικείται από «ευεργετικά» βακτήρια, όπως αυτά που ανήκουν στο γένος Prevotella. Σε αυτό το πλαίσιο, η μεσογειακή διατροφή, που χαρακτηρίζεται από υψηλή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών και σύνθετων υδατανθράκων, έχει θετικό αντίκτυπο στην υγεία της μικροχλωρίδας του εντέρου.

  Τι να αποφεύγετε

  «Μια δυτική διατροφή πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά, ζωικές πρωτεΐνες, επεξεργασμένα σάκχαρα, με λίγες ή καθόλου φυτικές ίνες, μπορεί να αλλάξει την ισορροπία της μικροχλωρίδας, προωθώντας την ανάπτυξη βακτηρίων λιγότερο φιλικών προς το έντερο και αυξάνοντας τον κίνδυνο δυσβίωσης. Οι πολλές ζωικές πρωτεΐνες έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ποικιλομορφία της μικροχλωρίδας, που θεωρείται ένας από τους κύριους δείκτες ενός υγιούς εντερικού οικοσυστήματος», λέει ο ειδικός.

  «Επιπλέον, μια δίαιτα αυτού του τύπου μειώνει την παραγωγή λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας, μορίων που είναι απαραίτητα για την εντερική υγεία, καθώς ενισχύουν τον εντερικό φραγμό, μειώνουν τη φλεγμονή και προστατεύουν από το οξειδωτικό στρες. Μια διατροφή πλούσια σε ζωικές πρωτεΐνες και λίπη ευνοεί επίσης την αύξηση του πληθυσμού των Bacteroides εις βάρος άλλων ωφέλιμων ειδών, φέρνοντας τη μικροχλωρίδα σε δυσβίωση και μειώνοντας τη συνολική ποικιλομορφία της.

  Υπάρχει ιδανικό μενού για το μικροβίωμα του εντέρου;

  «Δυστυχώς, δεν υπάρχει ιδανικό μενού για τη βελτίωση της εντερικής υγείας, καθώς κατά τον καθορισμό μιας καθημερινής διατροφής είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη όχι μόνο η ευημερία του εντέρου αλλά και πολλοί άλλοι παράγοντες», εξηγεί ο γαστρεντερολόγος Christian Lambiase.

  «Αυτές περιλαμβάνουν τις ημερήσιες θερμιδικές ανάγκες, το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας, την ηλικία και τυχόν προβλήματα υγείας. Επιπλέον, όταν επιλέγετε μια δίαιτα, είναι απαραίτητο να λάβετε υπόψη την παρουσία οποιωνδήποτε εντερικών συμπτωμάτων ή διαταραχών, όπως κοιλιακό άλγος, φούσκωμα ή μετεωρισμός, που θα μπορούσαν να είναι δείκτες δυσβίωσης. Ανάλογα με την παρουσία ή την απουσία συμπτωμάτων, η διατροφική προσέγγιση πρέπει να αλλάξει. Μια σημαντική συμβουλή που θα ήθελα να δώσω είναι να αποφεύγετε τις δίαιτες "do-it-yourself" και να βασίζεστε πάντα σε επαγγελματίες που μπορούν να λάβουν υπόψη όλους τους παράγοντες που αναφέρονται παραπάνω, καθώς και άλλους πιο ειδικούς. Μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατή η κατάρτιση ενός εξατομικευμένου σχεδίου διατροφής, το οποίο είναι αποτελεσματικό, υγιεινό και, πάνω απ' όλα, ισορροπημένο».

• Συμπληρώματα για τη μικροχλωρίδα του εντέρου: Πότε χρειάζονται;

  «Τα προβιοτικά και τα πρεβιοτικά αντιπροσωπεύουν έναν από τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ρυθμίσουμε τη μικροχλωρίδα του εντέρου. Ένα προβιοτικό είναι ένας ζωντανός μικροοργανισμός που, όταν λαμβάνεται σε επαρκείς ποσότητες, παρέχει ένα όφελος για την υγεία στον ξενιστή. Ένα πρεβιοτικό είναι, από την άλλη πλευρά, μια μη εύπεπτη ουσία, που αποτελείται κυρίως από ίνες, οι οποίες προωθούν επιλεκτικά την ανάπτυξη και τη δραστηριότητα των ευεργετικών βακτηρίων που υπάρχουν ήδη στο έντερο», λέει ο γαστρεντερολόγος Christian Lambiase.«Η χορήγηση προβιοτικών στοχεύει στην αποκατάσταση της ισορροπίας ενός τροποποιημένου εντερικού μικροβιώματος, ενεργώντας κυρίως με τους ακόλουθους τρόπους:

  • ενίσχυση του εντερικού φραγμού, αποτρέποντας έτσι τον αποικισμό παθογόνων παραγόντων
  • ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος
  • μείωση της εντερικής φλεγμονής
  • βελτίωση της ανοσολογικής απόκρισης του ατόμου
  • παραγωγή ευεργετικών μεταβολιτών, όπως λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας

  Τα πρεβιοτικά, από την άλλη πλευρά, δρουν κυρίως διεγείροντας τον πολλαπλασιασμό των «καλών» βακτηρίων, προωθώντας την παραγωγή λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας και βελτιώνοντας τη λειτουργία του εντερικού φραγμού.

  Η συνδυασμένη πρόσληψη προβιοτικών και πρεβιοτικών (συνβιοτικά) μπορεί να ενισχύσει περαιτέρω τα ευεργετικά αποτελέσματα, προωθώντας μια πιο ποικιλόμορφη και λειτουργική μικροχλωρίδα.

  Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι τα επιστημονικά στοιχεία σχετικά με την αποτελεσματικότητα των προβιοτικών στη θεραπεία των περισσότερων ασθενειών ή συμπτωμάτων εξακολουθούν να είναι περιορισμένα.

  Δεν έχουμε αρκετά επιστημονικά στοιχεία για να προτείνουμε ένα συγκεκριμένο προβιοτικό ή πρεβιοτικό για τη διαχείριση ενός συγκεκριμένου συμπτώματος ή ασθένειας.

  Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχουν οριστικές κατευθυντήριες γραμμές για την επιλογή ενός προϊόντος έναντι ενός άλλου.

  Σε κάθε περίπτωση, όταν επιλέγετε ένα προβιοτικό πρέπει να ανήκει σε εκείνα που καταφέρνουν να φτάσουν στο παχύ έντερο και να αναπαραχθούν. Προβιοτικά ανθεκτικά στη γαστρική οξύτητα και με σαφή ημερομηνία λήξης. Για να έχετε οφέλη, οι προβιοτικές θεραπείες πρέπει να λαμβάνονται για τουλάχιστον ένα μήνα και μετά από κατάλληλη αποθήκευση, καθώς πολλές από αυτές απαιτούν ψύξη.

  Πηγή: La Cucina Italiana

Read More