Ναρκισσισμός,επιλογή ή διαταραχή

 Η έννοια ναρκισσισμός εκφράζει την έμφυτη από τη στιγμή της γέννησης τάση μας να επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας. Συχνά είναι αντικείμενο παρεξήγησης γιατί εξισώνεται με τον υψηλό εγωισμό, την αλαζονεία, την έντονη αυταρέσκεια, την απουσία ενσυναίσθησης. Τα χαρακτηριστικά αυτά αντιστοιχούν συνήθως στην προβληματική έκφανση του ναρκισσισμού, που άλλοτε ονομάζεται παθολογικός, κακοήθης ή ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας.

Επομένως είναι χρήσιμο να μάθουμε το ναρκισσισμό ως ένα έμφυτο και υγιές ως ένα βαθμό χαρακτηριστικό που έχουμε όλοι μας ως προϊόν υγιούς αυτοεκτίμησης, το οποίο μας βοηθά

• να διατηρήσουμε τις εσωτερικές μας ισορροπίες,
• να ακούσουμε καλύτερα τις επιθυμίες και ανάγκες μας
• να μας υποστηρίζει στις δυσκολίες της ζωής και να διαχειριστούμε το πέρασμα του χρόνου
• να κινητοποιούμαστε προς αυτοβελτίωση, στόχους και κάθε τι που έχει νόημα για τη ζωή μας.

Να σημειώσουμε ότι στα παιδιά υπάρχει υψηλός, διογκωμένος ναρκισσισμός και αυτό είναι φυσιολογικό ως μέρος της αναπτυξιακής τους πορείας. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και κατά την περίοδο της εφηβείας, μια περίοδος που ο νέος άνθρωπος ψάχνεται ως προς τη διαμόρφωση της ταυτότητάς του. Ναρκισσισιστικά χαρακτηριστικά στους εφήβους δεν αποτελούν απαραίτητα δείκτη για την μετέπειτα ανάπτυξη της διαταραχής.

Επίσης να διευκρινίσουμε ότι ο κακοήθης ναρκισσισμός, δεν είναι απλά ναρκισσισμός, αλλά ένας πολύ άσχημος συνδυασμός ναρκισσιστικής και αντικοινωνικής (ψυχοπαθητικής) προσωπικότητας.

---

Ναρκισσισμός και αγάπη για τον εαυτό : ο μύθος

Ο Νάρκισσος κατά την μυθολογία προκαλούσε τον θαυμασμό όλων.
Δεν υπήρχε ύπαρξη που να μην τον ερωτεύτηκε ή να εξέφρασε ανοιχτά το ενδιαφέρον της για εκείνον. Ο ίδιος, επιδεικτικά απορριπτικός προκαλούσε πάθη χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες της συμπεριφοράς του στους άλλους.
Μετά την αυτοκτονία του Αμεινία, ο οποίος μην μπορώντας να δεχτεί την απόρριψη του Νάρκισσου έβαλε τέλος στη ζωή του, η Νέμεσις τον τιμώρησε με μια κατάρα κατά την οποία θα ερωτευόταν μόνο τον εαυτό του.

Λίγο αργότερα, ο Νάρκισσος είδε την αντανάκλαση του στις όχθες μιας λίμνης και την ερωτεύθηκε ακαριαία. Έμεινε ακίνητος -στο ίδιο σημείο, να την κοιτάει, μέχρι και τον θάνατό του.

Η σύνδεση του μύθου με τη διάγνωση
Όπως ο Νάρκισσος –ερωτευμένος με τον εαυτό του παγιδεύτηκε ακίνητος στην απεραντοσύνη του κόσμου και γέρασε κοιτώντας την αντανάκλασή του “χάνοντας” τη ζωή –, ένα άτομο που πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας και έχει αναπτύξει μεγαλειώδεις ιδέες για τον εαυτό του “παγιδεύεται” σε αυτές, και ως αποτέλεσμα συναντά δεκάδες δυσκολίες στην καθημερινότητα και τις διαπροσωπικές του σχέσεις.

Το άτομο με ναρκισσιστική προσωπικότητα έχει ένα διάχυτο, άκαμπτο και δυσπροσάρμοστο μοτίβο για την αντίληψη του εαυτού του. Οι σκέψεις, τα συναισθήματα και η συμπεριφορά του εστιάζουν στην ενίσχυση και προστασία της αυτοεκτίμησης του, αδιαφορώντας για τις συνέπειες πρωτίστως στους άλλους και συχνά στον εαυτό του. Έχοντας σημαντικά ελλείματα σε ενσυναισθητικά και προσαρμοστικά χαρακτηριστικά το άτομο δυσκολεύεται στη δημιουργία ισότιμων σχέσεων (Beck, Freeman, & Davis 2015).

Ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας συμπτώματα

Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας διακρίνεται από ένα διάχυτο αίσθημα σημαντικότητας που εκδηλώνεται σε φαντασιακό ή συμπεριφορικό επίπεδο, την ανάγκη του για θαυμασμό και μια γενικότερη έλλειψη ενσυναίσθησης.

Για να διαγνωστεί ένα άτομο με Ναρκισσιστική́ διαταραχή́, πρέπει να πληροί πέντε τουλάχιστον από́ τα παρακάτω κριτήρια του Διαγνωστικού και  Στατιστικού Εγχειρίδιου Ψυχικών Διαταραχών (DSM-V) (American Psychiatric Association 2013):

1. Μεγαλειώδες αίσθημα σπουδαιότητας του εαυτού (π.χ. διογκώνει τα επιτεύγματα και τα ταλέντα του, περιμένει να αναγνωρισθεί́ σαν ανώτερο χωρίς να παρουσιάζει ανάλογες επιτυχίες)
2. Έντονη ενασχόληση με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, εξυπνάδας, ομορφιάς ή ιδανικής αγάπης
3. Το άτομο πιστεύει ότι είναι ξεχωριστό́ και μοναδικό́ και μπορούν να το καταλάβουν μονό ή πρέπει να συναναστρέφεται μόνο με άλλα μοναδικά́ άτομα υψηλού́ κύρους (ή θεσμούς)
4. Απαιτεί υπερβολικό θαυμασμό
5. Έχει μία αίσθηση ιδιαίτερων δικαιωμάτων, δηλ. μη λογικές προσδοκίες για ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση ή αυτόματη συμμόρφωση των άλλων με τις προσδοκίες του
6. Εκμεταλλεύεται τις διαπροσωπικές του σχέσεις, δηλ. εκμεταλλεύεται τους άλλους για να πετύχει τους σκοπούς του
7. Του λείπει η «ενσυναίσθηση»: είναι απρόθυμο να αναγνωρίσει ή να ταυτιστεί με τα αισθήματα και τις ανάγκες των άλλων
8. Συχνά φθονεί τους άλλους ή πιστεύει ότι το φθονούν
9. Εμφανίζει αλαζονική, υπεροπτική συμπεριφορά ή στάση

Η διάγνωση διαταραχών προσωπικότητας αφορά αποκλειστικά ενήλικες.

---

Τύποι ναρκισσιστών

Βιβλιογραφικά συναντώνται 2 τύποι ναρκισσιστών, οι εμφανείς και οι συγκαλυμμένοι ναρκισσιστές (Levy, 2012).

Ένας εμφανής ναρκισσιστής χαρακτηρίζεται από μεγαλοπρέπεια, αναζήτηση προσοχής, αλαζονεία, έπαρση και υπεροπτική συμπεριφορά. Τα άτομα που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία φαίνονται σίγουρα για τον εαυτό τους, αποζητούν συνεχώς τον θαυμασμό και την αναγνώριση των άλλων, συμπεριφέρονται επιδεικτικά και εγωκεντρικά, ενώ διακρίνονται για την ανυπομονησία και την υπερευαισθησία τους στην κριτική (Sperry & Sperry 2016). Παράλληλα, στις διαπροσωπικές τους σχέσεις διακρίνονται για την γοητεία τους. Είναι ευχάριστα και ιδιαίτερα συμπαθή, σχετίζονται με ευκολία δημιουργώντας όμως επιφανειακές και χειριστικές σχέσεις. Χάνουν εύκολα το ενδιαφέρον τους όταν τα θέλω τους δεν απαντώνται, αδυνατούν να φερθούν συναισθητικά απέναντι στις ανάγκες των γύρω τους και απογοητεύονται ιδιαίτερα όταν δεν καλύπτονται οι επιθυμίες και οι προσδοκίες τους (Sperry, 2003).

Αντίθετα, ένας συγκαλυμμένος ναρκισσιστής είναι ευαίσθητος στην εξωτερική κριτική, συγκρατημένος και φαινομενικά μετριόφρον. Ενώ δείχνουν ντροπαλοί, οι συγκαλυμμένοι ναρκισσιστές έχουν μια πολύ συγκεκριμένη και μεγαλοπρεπή ιδέα για τον εαυτό τους. Αποφεύγουν να είναι στο επίκεντρο της προσοχής κοινωνικά, αποζητούν όμως μεγάλο μέρος της εστιάζοντας στις ανείπωτες και μοναδικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Οι συγκαλυμμένοι νάρκισσοι νιώθουν πως υποφέρουν περισσότερο από οποιονδήποτε (Levy, 2012).

Από τα άτομα που διαγιγνώσκονται με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, το 50%-75% είναι άνδρες. Αν και οι γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πιο εμφανή και στερεοτυπικά συμπτώματα ναρκισσισμού, αυτό δεν σημαίνει ότι ο ναρκισσισμός δεν είναι εξίσου συχνός στις γυναίκες. Φαίνεται ότι ο νάρκισσος άντρας εκδηλώνεται περισσότερο ως ο πρώτος τύπος, ενώ η γυναίκα νάρκισσος ως ο δεύτερος πιο συγκαλυμμένος ευάλωτος τύπος.

Σε γνωστικό επίπεδο, και οι δυο τύποι ναρκισσισμού μοιράζονται χαρακτηριστικά όπως το αίσθημα ότι είναι ξεχωριστοί. Διαφέρουν από τους υπόλοιπους στην μοναδικότητά τους, για αυτό και νιώθουν πως τους αξίζει ειδική μεταχείριση. Λόγω της ανωτερότητάς τους, οι κανόνες συχνά νιώθουν πως δεν ισχύουν –ή δεν θα έπρεπε να ισχύουν, για τους ίδιους (Sperry & Sperry 2016).

Άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας πολύ δύσκολα μπαίνουν σε θεραπεία για αυτό το λόγο, εκτός αν συνυπάρχει άλλη παθολογία όπως άγχος. Το άγχος τους είναι συχνά απότοκο της συνειδητής ή ασυνείδητης αντίληψης ότι η πραγματικότητα διαφέρει από τον τρόπο που οι ίδιοι θέλουν να την αντιλαμβάνονται.

---

Συγγραφέας άρθρου : Σούλη Δανάη Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπευτρια 

Συγγραφή & επιμέλεια : Σπύρος Καλημέρης Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής

Read More

Σιελολιθίαση μη σου τύχη.

 

Τι είναι η λιθίαση σιελογόνων αδένων;

Η λιθίαση σιελογόνων αδένων (ή σιαλολιθίαση) είναι μια πάθηση κατά την οποία δημιουργούνται μικρές πέτρες (σιαλόλιθοι) είτε μέσα στους σιελογόνους αδένες, είτε μέσα στους εκφορητικούς πόρους. Αν και μπορούν να εμφανιστούν σε όλους τους σιελογόνους αδένες, εμφανίζονται συχνότερα στον υπογνάθιο σιελογόνο αδένα. Οι σιαλόλιθοι εμφανίζονται συχνότερα σε αυτό το σημείο λόγω της μεγάλης παραγωγής σάλιου από τον υπογνάθιο αδένα.

 

Πώς προκαλείται η λιθίαση σιελογόνων αδένων;

Οι σιαλόλιθοι είναι μικρές σκληρές πέτρες λευκού, κιτρινωπού ή καφέ χρώματος. Αν και τα αίτια δεν είναι απόλυτα γνωστά, κάποιοι παράγοντες έχουν ταυτιστεί με την εμφάνισή τους. Πιο συγκεκριμένα, η λιθίαση σιελογόνων αδένων μπορεί να προκληθεί από παράγοντες που δεν ευνοούν την παραγωγή σάλιου, καθώς και από τη συσσώρευση αλάτων του σάλιου στην περιοχή. Πιο συγκεκριμένα,  οι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνισή τους είναι:

• Φάρμακα όπως ψυχιατρικά και αντιισταμινικά
• Μειωμένη πρόσληψη τροφής
• Αφυδάτωση
• Κάποιος τραυματισμός των εκφορητικών πόρων των σιελογόνων αδένων

 

Συμπτώματα λιθίασης σιελογόνων αδένων

Όταν ο υπάρχων σιαλόλιθος μεγαλώσει αρκετά, μπορεί να αποφράξει τον εκφορητικό πόρο του σιελογόνου αδένα. Έτσι, εμποδίζεται η εκροή σάλιου  προς το στόμα. Σε γενικές γραμμές, ο σιαλόλιθος μέχρι να μεγαλώσει αρκετά δεν γίνεται αντιληπτός.

Ως πρωταρχικό σύμπτωμα, μπορεί να εμφανιστεί ένα μικρό οίδημα στη βάση του στόματος (αν αναπτυχθεί στον υπογνάθιο αδένα), ή στο εσωτερικό μέρος του μάγουλου (αν αναπτυχθεί στην παρωτίδα). Το οίδημα αυτό στο εσωτερικό του στόματος  μπορεί να γίνει αντιληπτό με τη γλώσσα.

Επίσης, ο ασθενής θα αισθάνεται ενόχληση και πόνο στο σημείο ανάπτυξης του σιαλόλιθου κατά τη διάρκεια του φαγητού. Κατά την κατανάλωση τροφής, οι σιελογόνοι αδένες παράγουν περισσότερο σάλιο. Έτσι, όταν η αυξημένη αυτή ποσότητα που παράγεται δεν μπορεί να απελευθερωθεί προκαλεί πόνο και πρήξιμο. Ο πόνος είναι ιδιαίτερα οξύς και είναι πιο έντονος στην περίπτωση που το άτομο καταναλώνει φαγητό ή ρόφημα με έντονη/ιδιαίτερη (ξινή, γλυκιά, καυτερή) γεύση. Τέλος, ο πόνος αυτός μπορεί να δυσκολεύει το άτομο στην ομιλία ή/και και στο άνοιγμα του στόματος (τρισμός).

Επιπρόσθετα, ανάλογα με τον τύπο απόφραξης του εκφορητικού πόρου τα συμπτώματα ποικίλουν. Σε περίπτωση μερικής απόφραξης του πόρου, το οίδημα και ο πόνος εξαφανίζονται μετά την κατανάλωση τροφής. Αντίθετα, σε περιπτώσεις ολικής απόφραξης του πόρου το πρήξιμο παραμένει και μπορεί να παρατηρηθεί και ξηροστομία. Τέλος, σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί άμεσα μπορεί να προκαλέσει μια σοβαρή λοίμωξη που ονομάζεται σιαλαδενίτιδα.

 

Λιθίαση σιελογόνων αδένων: Διάγνωση

Η άμεση αντιμετώπιση της λιθίασης των σιελογόνων αδένων είναι πολύ σημαντική, για την αποφυγή περαιτέρω μολύνσεων της περιοχής. Η διάγνωσή της μπορεί να πραγματοποιηθεί με ακτινογραφία, υπέρηχο, αξονική η/και μαγνητική τομογραφία, ή μια ειδική εξέταση τη σιελογραφία.

 

Θεραπεία της λιθίασης σιελογόνων αδένων

Για τη θεραπεία της σιαλολιθίασης, ο ασθενής θα πρέπει να απευθυνθεί σε έναν έμπειρο ωτορινολαρυγγολόγο. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, αντιμετωπίζεται με διάφορες θεραπείες που αναλύονται συντόμως παρακάτω:

1. Συντηρητική θεραπεία: αποτελείται από τεχνικές, οι οποίες αυξάνουν τη ροή του σάλιου, η οποία με τη σειρά της θα ωθήσει την πέτρα να βγει προς τα έξω. Ως τεχνικές χρησιμοποιούνται η αυξημένη πρόσληψη νερού, η χρήση ζεστών επιθεμάτων και το ελαφρύ μασάζ του αδένα που πάσχει.
2. Λιθοτριψία: η θεραπεία αυτή μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε περιπτώσεις όπου οι σιελόλιθοι είναι μικροί. Κατά τη λιθοτριψία, εφαρμόζονται κύματα υπερήχων στους σιελόλιθους και στη συνέχεια αποβάλλονται φυσιολογικά με το σάλιο.
3. Σαλιενδοσκόπηση: πρόκειται για την πιο σύγχρονη μέθοδο. Απαιτεί ειδικό σιαλενδοσκόπιο με κανάλι εργασίας από το οποίο με ειδικές λαβίδες συλλαμβάνεται ο λίθος και αφαιρείται. Σε μεγάλους λίθους, χρησιμοποιείται ίνα laser, που σπάει τον λίθο και έτσι αφαιρείται από τον αδένα αναίμακτα.
4. Σιαλολιθοτομή : πραγματοποιείται μια τομή στον εκφορητικό πόρο και αφαιρείται η πέτρα από τον ωτορινολαρυγγολόγο.
5. Αφαίρεση σιελογόνου αδένα: σε περιπτώσεις χρόνιων αποφράξεων και υποτροπιάζουσων λοιμώξεων, η θεραπεία εκλογής είναι η αφαίρεση όλου του αδένα.

 

Read More

Έμμηνος ρύση ορμόνες που μεταβάλλονται

 Κατά την έμμηνο ρύση (περίοδο), στο σώμα των γυναικών παρατηρούνται διάφορες ορμονικές και αιματολογικές αλλαγές. Ορισμένοι δείκτες που μπορεί να πέσουν ή να μεταβληθούν είναι:

---

🔻 Ορμονικοί δείκτες που πέφτουν:

1. Οιστρογόνα (κυρίως η οιστραδιόλη - E2):

   • Μειώνονται σημαντικά στην αρχή της περιόδου, προκαλώντας μερικά από τα κλασικά συμπτώματα (κόπωση, μεταπτώσεις διάθεσης).

2. Προγεστερόνη:

   • Πέφτει κατακόρυφα λίγο πριν την περίοδο, σηματοδοτώντας το τέλος της ωχρινικής φάσης του κύκλου.

3. Σεροτονίνη (έμμεσα):

   • Αν και δεν είναι ορμόνη του κύκλου, επηρεάζεται από τα χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων, και μπορεί να μειωθεί, οδηγώντας σε κακή διάθεση ή ευερεθιστότητα.

---

🔻 Άλλοι δείκτες που μπορεί να πέσουν ή να επηρεαστούν:

1. Σίδηρος (Fe) και φερριτίνη:

   • Λόγω απώλειας αίματος, ειδικά αν η ροή είναι μεγάλη ή υπάρχει σιδηροπενική αναιμία.

2. Αιμοσφαιρίνη & Αιματοκρίτης:

   • Μπορεί να σημειωθεί ελαφρά πτώση, ειδικά σε γυναίκες με έντονη αιμορραγία.

3. Ενέργεια & Γλυκόζη (υποκειμενικά):

   • Αν και τα επίπεδα γλυκόζης δεν πέφτουν πάντα σε απόλυτους αριθμούς, πολλές γυναίκες αισθάνονται κόπωση και μειωμένη ενέργεια λόγω ορμονικών διακυμάνσεων.

Να το γράφημα με τις βασικές ορμόνες στον εμμηνορρυσιακό κύκλο:

• Οιστρογόνα (μωβ): Αυξάνονται πριν την ωορρηξία, μετά πέφτουν στην περίοδο.

• Προγεστερόνη (πορτοκαλί): Χαμηλά στην αρχή, κορυφώνεται μετά την ωορρηξία και πέφτει λίγο πριν την περίοδο.

• LH (πράσινο): Απότομη κορύφωση γύρω στην 14η μέρα (ωορρηξία).

• FSH (μπλε): Μικρό peak στην αρχή και λίγο πριν την ωορρηξία.

Η περιοχή με κόκκινη σκίαση είναι η έμμηνος ρύση (ημέρες 1–5 περίπου), όπου παρατηρείται

 πτώση σε όλα τα επίπεδα.

Να το γράφημα με τις βασικές ορμόνες στον εμμηνορρυσιακό κύκλο:

* **Οιστρογόνα (μωβ):** Αυξάνονται πριν την ωορρηξία, μετά πέφτουν στην περίοδο.

* **Προγεστερόνη (πορτοκαλί):** Χαμηλά στην αρχή, κορυφώνεται μετά την ωορρηξία και πέφτει λίγο πριν την περίοδο.

* **LH (πράσινο):** Απότομη κορύφωση γύρω στην 14η μέρα (ωορρηξία).

* **FSH (μπλε):** Μικρό peak στην αρχή και λίγο πριν την ωορρηξία.

Η περιοχή με **κόκκινη σκίαση** είναι η **έμμηνος ρύση (ημέρες 1–5 περίπου)**, όπου παρατηρείται πτώση σε όλα τα επίπεδα.

Ερευνα:k-proothisi

Πληροφορίες:Chat GPT

Read More

Εντερικό Μικροβίωμα προφυλάξτετο

 Τα τελευταία χρόνια, η διατροφή για την υγεία της εντερικής μικροχλωρίδας βρίσκεται όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της επιστημονικής έρευνας.

Οι ειδικοί έχουν ανακαλύψει ότι τα τρισεκατομμύρια βακτήρια που υπάρχουν στο έντερο και σχηματίζουν την εντερική βακτηριακή χλωρίδα διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη γενική ευημερία, εξουδετερώνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης μιας σειράς προβλημάτων υγείας καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής για διάφορους λόγους.

Εκτός από την υποστήριξη της πέψης και του ανοσοποιητικού συστήματος, η μικροχλωρίδα του εντέρου φαίνεται επίσης να έχει αντίκτυπο στις διαδικασίες γήρανσης, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου.

Ποια είναι όμως η καταλληλότερη διατροφή για τη διατήρηση της ισορροπίας του μικροβιώματος του εντέρου;

Ο γαστρεντερολόγος Christian Lambiase λύνει όλες τις απορίες για τη σχέση της διατροφής και του μικροβιώματος του εντέρου.

Τι είναι η μικροχλωρίδα του εντέρου και γιατί είναι τόσο σημαντική για την υγεία;

«Η εντερική μικροχλωρίδα είναι το σύνολο όλων των μικροβιακών κυττάρων που ζουν στο έντερό μας σε μια σχέση "αρμονικής συνύπαρξης", χωρίς να προκαλούν βλάβη στο σώμα. Εκτιμάται ότι το βάρος όλων των μικροβίων που υπάρχουν στο έντερό μας είναι περίπου ενάμισι κιλό. Εξ ορισμού, η μικροχλωρίδα δεν αποτελείται από παθογόνους παράγοντες, αλλά από ευεργετικούς μικροοργανισμούς που συμβάλλουν ενεργά στην ευημερία μας. Η μικροχλωρίδα, στην πραγματικότητα, εκτελεί πολλές θεμελιώδεις λειτουργίες τόσο στο έντερο όσο και σε εξωεντερικό επίπεδο, προωθώντας την ευημερία του σώματός μας στο σύνολό του», λέει ο ειδικός.

Οι κύριες λειτουργίες της μικροχλωρίδας περιλαμβάνουν:

• υποστήριξη των πεπτικών διαδικασιών
• προστασία από εξωτερικά παθογόνα (επίσης χάρη στην παραγωγή φυσικών αντιβιοτικών που περιορίζουν τον πολλαπλασιασμό τους)
• ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος

Επιπλέον, το μικροβίωμα εκκρίνει χρήσιμες ουσίες όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη (που εμπλέκονται στη ρύθμιση θεμελιωδών πεπτικών διεργασιών, όπως η εντερική κινητικότητα) και συνθέτει βιταμίνες απαραίτητες για την ευημερία μας. Ακριβώς λόγω του κρίσιμου ρόλου της σε πολλές διεργασίες, μια ανισορροπία στη μικροχλωρίδα μπορεί να συμβάλει στην εμφάνιση συμπτωμάτων και ασθενειών.

Διατροφή για τη μικροχλωρίδα του εντέρου: Οφέλη και τροφές

«Η εντερική μικροχλωρίδα επηρεάζεται συνεχώς από εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα στο σώμα μας, τα οποία μπορούν να δράσουν επηρεάζοντας τη σύνθεσή της», λέει ο γαστρεντερολόγος Christian Lambiase.

Η μικροχλωρίδα μπορεί να ανταποκριθεί σε ερεθίσματα μέσω διαφορετικών μηχανισμών:

• αντίσταση, δηλαδή η ικανότητα να διατηρεί τη "δομή" της παρά τις εξωτερικές ή εσωτερικές πιέσεις
• ανθεκτικότητα, δηλαδή η ικανότητα να υφίσταται προσωρινές αλλαγές για να επιστρέψει στη συνέχεια στην προηγούμενη κατάσταση ισορροπίας
• προσαρμογή, δηλαδή η ικανότητα σταθερής αναδιοργάνωσης ως απάντηση σε νέα ερεθίσματα, επιτυγχάνοντας μια νέα ισορροπία
• δυσβίωση, δηλαδή η μικροχλωρίδα υποβάλλεται σε ερεθίσματα τόσο έντονα ώστε να προκαλείται μη αναστρέψιμη αλλοίωσή της, με αποτέλεσμα μια κατάσταση ανισορροπίας.

• Πολλοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τη μικροχλωρίδα του εντέρου προκαλώντας αλλαγές.

  Μεταξύ των κυριότερων και συνηθέστερων είναι:

  • οι παρατεταμένες αλλαγές στη διατροφή
  • οι αλλαγές στον τρόπο ζωής
  • το άγχος (το οποίο προάγει τη φλεγμονή)
  • τα φάρμακα και ειδικά η χρήση αντιβιοτικών

  Μεταξύ αυτών των παραγόντων, η διατροφή παίζει σίγουρα πολύ σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της μικροχλωρίδας του εντέρου, επηρεάζοντάς την τόσο θετικά όσο και αρνητικά.

  Για παράδειγμα, μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες που υπάρχουν σε λαχανικά, φρούτα, όσπρια, δημητριακά ολικής αλέσεως, ευνοεί την ισορροπία της μικροχλωρίδας που κατοικείται από «ευεργετικά» βακτήρια, όπως αυτά που ανήκουν στο γένος Prevotella. Σε αυτό το πλαίσιο, η μεσογειακή διατροφή, που χαρακτηρίζεται από υψηλή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών και σύνθετων υδατανθράκων, έχει θετικό αντίκτυπο στην υγεία της μικροχλωρίδας του εντέρου.

  Τι να αποφεύγετε

  «Μια δυτική διατροφή πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά, ζωικές πρωτεΐνες, επεξεργασμένα σάκχαρα, με λίγες ή καθόλου φυτικές ίνες, μπορεί να αλλάξει την ισορροπία της μικροχλωρίδας, προωθώντας την ανάπτυξη βακτηρίων λιγότερο φιλικών προς το έντερο και αυξάνοντας τον κίνδυνο δυσβίωσης. Οι πολλές ζωικές πρωτεΐνες έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ποικιλομορφία της μικροχλωρίδας, που θεωρείται ένας από τους κύριους δείκτες ενός υγιούς εντερικού οικοσυστήματος», λέει ο ειδικός.

  «Επιπλέον, μια δίαιτα αυτού του τύπου μειώνει την παραγωγή λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας, μορίων που είναι απαραίτητα για την εντερική υγεία, καθώς ενισχύουν τον εντερικό φραγμό, μειώνουν τη φλεγμονή και προστατεύουν από το οξειδωτικό στρες. Μια διατροφή πλούσια σε ζωικές πρωτεΐνες και λίπη ευνοεί επίσης την αύξηση του πληθυσμού των Bacteroides εις βάρος άλλων ωφέλιμων ειδών, φέρνοντας τη μικροχλωρίδα σε δυσβίωση και μειώνοντας τη συνολική ποικιλομορφία της.

  Υπάρχει ιδανικό μενού για το μικροβίωμα του εντέρου;

  «Δυστυχώς, δεν υπάρχει ιδανικό μενού για τη βελτίωση της εντερικής υγείας, καθώς κατά τον καθορισμό μιας καθημερινής διατροφής είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη όχι μόνο η ευημερία του εντέρου αλλά και πολλοί άλλοι παράγοντες», εξηγεί ο γαστρεντερολόγος Christian Lambiase.

  «Αυτές περιλαμβάνουν τις ημερήσιες θερμιδικές ανάγκες, το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας, την ηλικία και τυχόν προβλήματα υγείας. Επιπλέον, όταν επιλέγετε μια δίαιτα, είναι απαραίτητο να λάβετε υπόψη την παρουσία οποιωνδήποτε εντερικών συμπτωμάτων ή διαταραχών, όπως κοιλιακό άλγος, φούσκωμα ή μετεωρισμός, που θα μπορούσαν να είναι δείκτες δυσβίωσης. Ανάλογα με την παρουσία ή την απουσία συμπτωμάτων, η διατροφική προσέγγιση πρέπει να αλλάξει. Μια σημαντική συμβουλή που θα ήθελα να δώσω είναι να αποφεύγετε τις δίαιτες "do-it-yourself" και να βασίζεστε πάντα σε επαγγελματίες που μπορούν να λάβουν υπόψη όλους τους παράγοντες που αναφέρονται παραπάνω, καθώς και άλλους πιο ειδικούς. Μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατή η κατάρτιση ενός εξατομικευμένου σχεδίου διατροφής, το οποίο είναι αποτελεσματικό, υγιεινό και, πάνω απ' όλα, ισορροπημένο».

• Συμπληρώματα για τη μικροχλωρίδα του εντέρου: Πότε χρειάζονται;

  «Τα προβιοτικά και τα πρεβιοτικά αντιπροσωπεύουν έναν από τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ρυθμίσουμε τη μικροχλωρίδα του εντέρου. Ένα προβιοτικό είναι ένας ζωντανός μικροοργανισμός που, όταν λαμβάνεται σε επαρκείς ποσότητες, παρέχει ένα όφελος για την υγεία στον ξενιστή. Ένα πρεβιοτικό είναι, από την άλλη πλευρά, μια μη εύπεπτη ουσία, που αποτελείται κυρίως από ίνες, οι οποίες προωθούν επιλεκτικά την ανάπτυξη και τη δραστηριότητα των ευεργετικών βακτηρίων που υπάρχουν ήδη στο έντερο», λέει ο γαστρεντερολόγος Christian Lambiase.«Η χορήγηση προβιοτικών στοχεύει στην αποκατάσταση της ισορροπίας ενός τροποποιημένου εντερικού μικροβιώματος, ενεργώντας κυρίως με τους ακόλουθους τρόπους:

  • ενίσχυση του εντερικού φραγμού, αποτρέποντας έτσι τον αποικισμό παθογόνων παραγόντων
  • ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος
  • μείωση της εντερικής φλεγμονής
  • βελτίωση της ανοσολογικής απόκρισης του ατόμου
  • παραγωγή ευεργετικών μεταβολιτών, όπως λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας

  Τα πρεβιοτικά, από την άλλη πλευρά, δρουν κυρίως διεγείροντας τον πολλαπλασιασμό των «καλών» βακτηρίων, προωθώντας την παραγωγή λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας και βελτιώνοντας τη λειτουργία του εντερικού φραγμού.

  Η συνδυασμένη πρόσληψη προβιοτικών και πρεβιοτικών (συνβιοτικά) μπορεί να ενισχύσει περαιτέρω τα ευεργετικά αποτελέσματα, προωθώντας μια πιο ποικιλόμορφη και λειτουργική μικροχλωρίδα.

  Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι τα επιστημονικά στοιχεία σχετικά με την αποτελεσματικότητα των προβιοτικών στη θεραπεία των περισσότερων ασθενειών ή συμπτωμάτων εξακολουθούν να είναι περιορισμένα.

  Δεν έχουμε αρκετά επιστημονικά στοιχεία για να προτείνουμε ένα συγκεκριμένο προβιοτικό ή πρεβιοτικό για τη διαχείριση ενός συγκεκριμένου συμπτώματος ή ασθένειας.

  Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχουν οριστικές κατευθυντήριες γραμμές για την επιλογή ενός προϊόντος έναντι ενός άλλου.

  Σε κάθε περίπτωση, όταν επιλέγετε ένα προβιοτικό πρέπει να ανήκει σε εκείνα που καταφέρνουν να φτάσουν στο παχύ έντερο και να αναπαραχθούν. Προβιοτικά ανθεκτικά στη γαστρική οξύτητα και με σαφή ημερομηνία λήξης. Για να έχετε οφέλη, οι προβιοτικές θεραπείες πρέπει να λαμβάνονται για τουλάχιστον ένα μήνα και μετά από κατάλληλη αποθήκευση, καθώς πολλές από αυτές απαιτούν ψύξη.

  Πηγή: La Cucina Italiana

Read More

Τρυπτοφάνη που βρίσκεται,και σε τι χρησιμέυη.

 Αισθάνεστε συχνά νευρικότητα και απροσδιόριστη ένταση; Νιώθετε ότι το άγχος σας καταβάλλει διαρκώς; Αντιμετωπίζετε προβλήματα ή με τον ύπνο ή έχετε συνεχώς μία καταθλιπτική διάθεση; Τότε, η τρυπτοφάνη μπορεί να σας ωφελήσει. Πρόκειται για ένα αμινοξύ, μέσω του οποίου συντίθεται η Βιταμίνη Β3. Αυτή, με τη σειρά της, επιτρέπει την παραγωγή της σεροτονίνης.

 

Η σεροτονίνη είναι γνωστή και ως «ορμόνη της ευφορίας»

Η σεροτονίνη αποτελεί έναν νευροδιαβιβαστή που συμβάλλει στη βελτίωση της διάθεσης μας και στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης. Οι νευροδιαβιβαστές είναι χημικές ενώσεις, με τη βοήθεια των οποίων τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου μπορούν να «επικοινωνούν» μεταξύ τους. Οι αλλαγές στα επίπεδα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο ευθύνονται για την παρουσία εναλλαγών στη διάθεση μας.

Παρά το ότι η σεροτονίνη περιέχεται σε διάφορες τροφές, δεν είναι εύκολο να διεισδύσει στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Το γεγονός αυτό δυσχεραίνει τη συγκέντρωση της στον ανθρώπινο εγκέφαλο κατ’ επέκταση στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο μηχανισμός, μέσω του οποίου μπορεί να αυξηθεί αλλά και να παραχθεί η σεροτονίνη στον οργανισμό μας, βασίζεται στην πρόσληψη τρυπτοφάνης.

Η τρυπτοφάνη είναι η πρόδρομος ουσία της σεροτονίνης, διότι πραγματοποιεί τη σύνθεση σεροτονίνης. Αυτό επιτυγχάνεται χάρη στο συνένζυμο φωσφορική πυριδοξάλη (PLP), το οποίο προκύπτει από τη βιταμίνη Β6. Συνεπώς, απαραίτητη προϋπόθεση, για να παραχθεί σεροτονίνη, είναι η μεσολάβηση τρυπτοφάνης. Η σεροτονίνη μετατρέπεται στον ανθρώπινο οργανισμό σε μελατονίνη. Η μελατονίνη συνηγορεί στη ρύθμιση του βιολογικού μας ρολογιού (κιρκάδιος ρυθμός), διασφαλίζοντας την ποιότητα του ύπνου μας.

 

Χάρη σε αυτές τις δράσεις και ιδιότητες, η τρυπτοφάνη έχει πολλαπλά οφέλη

Λόγω του ότι προάγει τη σύνθεση της σεροτονίνης, η τρυπτοφάνη ασκεί ηρεμιστική δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Βοηθάει το άτομο να χαλαρώσει και συνηγορεί στη μείωση του άγχους και των καταθλιπτικών συναισθημάτων.

Οι ελλιπείς συγκεντρώσεις τρυπτοφάνης στον οργανισμό μας έχουν συσχετισθεί με την εκδήλωση ευερεθιστότητας, νευρικότητας και περιορισμένης κριτικής ικανότητας. Θα έχετε παρατηρήσει κάποιες φορές πως, όταν πεινάμε, αυξάνεται η επιθετικότητα κι ο εκνευρισμός μας. Αυτό οφείλεται στο ότι τα επίπεδα τρυπτοφάνης είναι χαμηλά, σε συνθήκες πείνας.

Συν τοις άλλοις, λόγω της παραγωγής μελατονίνης από τη σεροτονίνη, μπορεί να ενισχυθεί η ποιότητα ύπνου, να αντιμετωπιστούν οι διαταραχές ύπνου, αλλά και να επιλυθούν διάφορα προβλήματα που ενδέχεται να προκληθούν, κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως η υπνική άπνοια.

Η τρυπτοφάνη επίσης αυξάνει τα επίπεδα της β-ενδορφίνης. Γι’ αυτό, είναι δυνατόν να δράσει αναλγητικά και να συντελέσει στην ανακούφιση από μυοσκελετικούς πόνους και ινομυαλγίες. Μάλιστα, έχει υποστηριχθεί ότι βοηθάει στην αντιμετώπιση του προεμμηνορρυσιακού συνδρόμου (PMS) και της προεμμηνορροϊκής δυσφορικής διαταραχής (PMDD) και συνδράμει στην ελάττωση του πόνου που προκαλούν οι ημικρανίες.

Η τρυπτοφάνη επιδρά και στα επίπεδα της όρεξης. Βάσει ερευνητικών δεδομένων, τα χαμηλά επίπεδα τρυπτοφάνης και ακολούθως σεροτονίνης έχουν συνδεθεί με την υπερβολική κατανάλωση υδατανθράκων. Η αυξημένη πρόσληψη υδατανθράκων εντείνει την επιθυμία για «τσιμπολογήματα» και αυξάνει την τάση εμφάνισης υπερφαγικών επεισοδίων. Επομένως, η τρυπτοφάνη έχει συσχετισθεί και με τον περιορισμό των βουλιμικών επεισοδίων.

 

Ποιες τροφές έχουν υψηλή περιεκτικότητα τρυπτοφάνης;

Η σύνθεση τρυπτοφάνης δεν καθίσταται εφικτή από το ανθρώπινο σώμα. Ως εκ τούτου, μπορεί να ληφθεί μέσω της διατροφής. Τροφές πλούσιες σε τρυπτοφάνη είναι οι ακόλουθες:

• Κοτόπουλο, μοσχάρι, γαλοπούλα, αβγό
• Ψάρια (κυρίως σολομός)
• Τυρί (ιδίως το τόφου)
• Γαλακτοκομικά προϊόντα
• Καστανό ρύζι
• Ξηροί καρποί (ειδικότερα τα καρύδια, τα αμύγδαλα και τα φιστίκια)
• Κολοκύθα, σπανάκι, σπαράγγια, καλαμπόκι
• Ταχίνι
• Λιναρόσπορος
• Βρώμη
• Φακές, φασόλια
• Κεράσια, δαμάσκηνα, βύσσινα, ανανάς, μπανάνες

Η τρυπτοφάνη μπορεί να προσληφθεί στο ανθρώπινο σώμα και μέσω ορισμένων συμπληρωμάτων. Ωστόσο, καλό είναι να λαμβάνονται πάντοτε υπό την καθοδήγηση κάποιου γιατρού, διότι δεν πρέπει κάποιος να υπερβεί τις συνιστώμενες ημερήσιες δόσεις.

 

Οι πιο Σύγχρονες Ιατρικές Πρακτικές

Παρ’ όλο που χρειάζονται περισσότερες έρευνες, με σκοπό την πλήρη τεκμηρίωση της συσχέτισης της διατροφής και της πνευματικής και ψυχολογικής ισορροπίας, τα αρχικά ευρήματα καταδεικνύουν ότι, χάρη σε ορισμένες δίαιτες, μπορεί να προαχθεί η ψυχική μας υγεία.

Πλέον, στη Σύγχρονη Ιατρική Πραγματικότητα, στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, διενεργούνται στην κλινική πράξη Εξειδικευμένες Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού Επιπέδου. Με αυτές τις Εξετάσεις Ακριβείας, είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε ποιος τύπος διατροφής εξυπηρετεί καλύτερα τη βιολογία μας και να κατανοήσουμε εκτενώς τον τρόπο παροχής των θρεπτικών συστατικών που πραγματικά χρειάζεται το σώμα, στις ιδανικές ποσότητες.

Ακόμη, εκτιμάται η αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού, υπολογίζεται ο βαθμός προδιάθεσης ανάκτησης του χαμένου βάρους, έπειτα από διατροφικούς περιορισμούς και αξιολογείται το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να χάσει κιλά, κατά τη διάρκεια διατροφικών παρεμβάσεων.

Με γνώμονα τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, παρέχεται ένα πλήρως εξατομικευμένο διατροφικό πρόγραμμα (Διατροφή Ακριβείας), προσαρμοσμένο στις ανάγκες του καθενός. Το διατροφικό αυτό πρόγραμμα βασίζεται στην ορθά κατανεμημένη πρόσληψη όλων των κατηγοριών τροφίμων, κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Περιλαμβάνει μία λίστα των τροφών που πρέπει να αποφεύγονται ή να συμπεριλαμβάνονται στη διατροφή. Αν εντοπιστούν πολλές ή εκτεταμένες ανεπάρκειες στον οργανισμό, μπορεί να συσταθεί η χορήγηση Μικροθρεπτικών Συστατικών, καθώς κι η Φυσική Ορμονική Αποκατάσταση του οργανισμού.

Επιπλέον, επιλέγονται εξατομικευμένα τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής. Μπορούν, λοιπόν, να χορηγηθούν συμπληρώματα τρυπτοφάνης στις ιδανικές για κάθε άτομο ποσότητες.

Με αυτές τις ακριβείς θεραπείες, ο κάθε οργανισμός βαθμιαία εφοδιάζεται με όλα εκείνα τα απαραίτητα συστατικά που εδραιώνουν την καλή υγεία και τις σωστές μεταβολικές λειτουργίες του κυττάρου.

Η σωματική υγεία θωρακίζεται, υποστηρίζεται η ψυχική υγεία και ταυτόχρονα αισθάνεστε χορτάτοι. Είναι δυνατόν, μάλιστα, να καταστεί εφικτή η επιβράδυνση έως και αναχαίτιση της εξέλιξης μίας νόσου.

Πηγή:https://functionalmedsystem.com/2022/11/tryptophani-ena-fysiko-antikatathliptiko/

Read More

Τι ξέρεις για το καφέ λίπος?

 Το καφέ λίπος, γνωστό και ως καφέ λιπώδης ιστός (BAT), είναι ένας τύπος λίπους στο σώμα μας που διαφέρει από το λευκό λίπος που συγκεντρώνεται στην κοιλιά και τους μηρούς.

Το καφέ λίπος βοηθάει στην καύση των θερμίδων από τις τροφές που τρώμε και την παραγωγή θερμότητας, η οποία μπορεί να είναι χρήσιμη, ειδικά όταν είμαστε εκτεθειμένοι σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπως κατά τη διάρκεια της χειμερινής κολύμβησης ή της κρυοθεραπείας.

Για πολύ καιρό οι επιστήμονες πίστευαν ότι μόνο τα μικρά ζώα, όπως τα ποντίκια και τα νεογέννητα, έχουν καφέ λίπος. Νέες έρευνες δείχνουν όμως ότι κάποιοι ενήλικες διατηρούν το καφέ λίπος του καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Επειδή το καφέ λίπος είναι τόσο καλό στην καύση θερμίδων, οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τρόπους να το ενεργοποιήσουν με ασφάλεια χρησιμοποιώντας φάρμακα που ενισχύουν τις ικανότητές του να παράγει θερμότητα.

Νέα μελέτη ερευνητών στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας, το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βόννης και το Πανεπιστήμιο της Βόννης (Γερμανία) διαπίστωσε ότι το καφέ λίπος διαθέτει έναν άγνωστο μέχρι σήμερα ενσωματωμένο μηχανισμό που το απενεργοποιεί λίγο μετά την ενεργοποίησή του. Αυτό περιορίζει την αποτελεσματικότητά του ως θεραπεία της παχυσαρκίας.

Σύμφωνα με την πρώτη συγγραφέα της μελέτης, Hande Topel, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια πρωτεΐνη που είναι υπεύθυνη για αυτή τη διαδικασία απενεργοποίησης και ονομάζεται AC3-AT.

«Πιστεύουμε ότι η εξεύρεση τρόπων αποκλεισμού της AC3-AT θα μπορούσε να αποτελέσει μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική για την ασφαλή ενεργοποίηση του καφέ λίπους και την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και των σχετικών με αυτή προβλημάτων υγείας», λέει η Topel. Οι ερευνητές βρήκαν την πρωτεΐνη απενεργοποίησης χρησιμοποιώντας προηγμένη τεχνολογία πρόβλεψης άγνωστων πρωτεϊνών.

Η Topel εξηγεί: «Όταν ερευνήσαμε ποντίκια που γενετικά δεν είχαν AC3-AT, διαπιστώσαμε ότι προστατεύονταν από το να γίνουν παχύσαρκα, εν μέρει επειδή το σώμα τους ήταν πιο αποτελεσματικό στο να καίει θερμίδες και μπορούσε να αυξήσει τους μεταβολικούς ρυθμούς του μέσω της ενεργοποίησης του καφέ λίπους».

Δύο ομάδες ποντικών τρέφονταν με δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά για 15 εβδομάδες, η οποία τα καθιστούσε παχύσαρκα. Τα ποντίκια στα οποία αφαιρέθηκε η πρωτεΐνη AC3-AT, πήραν λιγότερο βάρος συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου και ήταν μεταβολικά πιο υγιή.

«Τα ποντίκια που δεν έχουν την πρωτεΐνη AC3-AT, συσσώρευσαν επίσης λιγότερο λίπος στο σώμα τους και αύξησαν την άλιπη μάζα τους σε σύγκριση με τα ποντίκια ελέγχου. Δεδομένου ότι η AC3-AT δεν βρίσκεται μόνο στα ποντίκια αλλά και στον άνθρωπο και σε άλλα είδη, υπάρχουν άμεσες θεραπευτικές επιπτώσεις στον άνθρωπο», αναφέρει η συν-συγγραφέας, Ronja Kardinal, διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.

Παρόλο που το καφέ λίπος μειώνεται καθώς οι άνθρωποι γερνούν και παρά το γεγονός ότι οι ενήλικες δεν έχουν τόσο καφέ λίπος όσο τα νεογέννητα, αυτό μπορεί να ενεργοποιηθεί, για παράδειγμα με την έκθεση στο κρύο. Όταν ενεργοποιείται, ενισχύει τον ρυθμό μεταβολισμού, γεγονός που μπορεί και πάλι να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της απώλειας βάρους σε συνθήκες όπου η πρόσληψη θερμίδων είναι πολύ υψηλή.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η μελέτη αυτή όχι μόνο εντόπισε την AC3-AT, η οποία είναι μια μικρότερη, άγνωστη μέχρι σήμερα μορφή της AC3πρωτεΐνης, αλλά και άλλες άγνωστες εκδοχές πρωτεΐνης/γονιδίου, που ανταποκρίνονται στην έκθεση στο κρύο, παρόμοια με την AC3-AT.

«Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να διευκρινιστεί ο θεραπευτικός αντίκτυπος αυτών των εναλλακτικών γονιδιακών προϊόντων και των ρυθμιστικών μηχανισμών τους κατά την ενεργοποίηση της BAT. Η κατανόηση αυτού του είδους των μοριακών μηχανισμών όχι μόνο ρίχνει φως στη ρύθμιση του καφέ λίπους, αλλά υπόσχεται την αποκάλυψη παρόμοιων μηχανισμών σε άλλα κυτταρικά μονοπάτια. Η γνώση αυτή μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην προώθηση της κατανόησης διαφόρων ασθενειών και στην ανάπτυξη νέων θεραπειών», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Metabolism.

Read More