Λανολίνη τι είναι και πού χρησιμοποιήται.

 Θα έχετε δει σε πολλά σκευάσματα, σε προϊόντα περιποίησης και σε ενυδατικές κρέμες το συστατικό λανολίνη. Ετοιμάσαμε ένα άρθρο για να αναλύσουμε τι είναι αυτή η ουσία, από πού προέρχεται και πώς παράγεται, ποιες είναι οι ιδιότητές της, πώς τη χρησιμοποιούμε καθημερινά και ποιες είναι οι παρενέργειές της.

Τι είναι η λανολίνη

Η λανολίνη είναι μία ουσία που εκκρίνεται από τους σμηγματογόνους αδένες των προβάτων. Μοιάζει με λιπαρή ουσία, όμως δεν είναι, καθώς δεν περιέχει τριγλυκερίδια. Χαρακτηρίζεται περισσότερο ως κερί, παρά ως λίπος.

Την ουσία αυτή τη συλλέγουμε από το μαλλί των προβάτων μέσω μηχανών φυγοκέντρισης ή μέσω βρασμού. Η λανολίνη βοηθά στην αδιαβροχοποίηση του τριχώματος των προβάτων και στη διατήρηση της υγρασίας του δέρματός τους. Τα ζώα δεν ταλαιπωρούνται κατά τη διαδικασία συλλογής λανολίνης, καθώς αυτή λαμβάνει χώρα μετά το κούρεμά τους.

Είναι πολύ πιθανό να έχετε χρησιμοποιήσει ήδη το συστατικό, καθώς συναντάται συχνά σε ενυδατικά προϊόντα, στα lipbalm και σε κρέμες για θηλές.

Ιδιότητες λανολίνης

Η λανολίνη είναι δημοφιλής, κυρίως, για τις ενυδατικές και μαλακτικές της ιδιότητες. Καλύπτοντας τα κενά μεταξύ των κυττάρων του δέρματος, κάνει το δέρμα απαλό και το βοηθά να συγκρατεί την υγρασία του στο εσωτερικό του. Η μη λιπαρή υφή της την καθιστά ιδανική για προϊόντα περιποίησης.

Η απαλή της σύσταση και η φυσική της προέλευση είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που την κάνουν κατάλληλη για την ενυδάτωση και φροντίδα του στήθους κατά τον θηλασμό. Είναι ασφαλής τόσο για τη μητέρα, όσο και για το μωρό.

Μία άλλη ιδιότητά της είναι το να προστατεύει την επιδερμίδα από εξωτερικούς κινδύνους, όπως οι ρύποι και οι ακραίες θερμοκρασίες. Το στρώμα προστασίας που δημιουργεί είναι ιδανικό για όσους έχουν ευαίσθητο ή πολύ ξηρό δέρμα. Επίσης, λειτουργεί και ως εξαιρετικό προστατευτικό μαλλιών, ειδικά για τις ταλαιπωρημένες και σπασμένες άκρες.

Fun fact: Μη θορυβηθείτε αν δείτε τη λανολίνη ως συστατικό βιομηχανικών προϊόντων. Χρησιμοποιείται και εκεί ως λιπαντικό, ως αναστολέας διάβρωσης και ως αδιαβροχοποιητικός παράγοντας. Επίσης, ενδέχεται να τη συναντήσετε και σε βαφές, κόλλες ή μελάνια. Αυτό δεν την καθιστά επικίνδυνη σε καμία περίπτωση. Απλώς έχει πολλαπλές εφαρμογές λόγω των εξαιρετικών της ιδιοτήτων.

Πώς χρησιμοποιείται

Η λανολίνη, όπως αναφέραμε, έχει ευρεία χρήση σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς. Από την κοσμετολογία, μέχρι τη βιομηχανία, το υλικό αυτό χρησιμοποιείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια από τους ανθρώπους. Ας δούμε, όμως, τις βασικότερες χρήσεις της:

• Χρησιμοποιείται σε κρέμες για θηλές, όπως τη Medela Purelan™ Κρέμα Θηλών με Λανολίνη για Επουλωτική Δράση & Ανακούφιση Από Τον Πόνο. Προσφέρει γρήγορη ανακούφιση στις πληγωμένες θηλές και δε χρειάζεται ξέβγαλμα, καθώς είναι ασφαλής για το μωρό σας.
• Συναντάται σε προϊόντα περιποίησης μαλλιών, όπως τα conditioner και τις μάσκες. Αποτρέπει το σπάσιμο των άκρων, διατηρεί την υγρασία των μαλλιών, αφήνοντάς τα απαλά και ενυδατωμένα.
• Θα τη βρείτε σε κρέμες σώματος, lip balm και άλλα ενυδατικά προϊόντα, λόγω της ικανότητάς της να συγκρατεί την υγρασία και να μαλακώνει το δέρμα.
• Η λανολίνη χρησιμοποιείται ευρέως και στη βιομηχανία.

5 Τρόποι για να χρησιμοποιήσετε καθαρή λανολίνη στο σπίτι:

1. Απευθείας σε ξηρή και σκασμένη επιδερμίδα, όπως αγκώνες ή γόνατα.
2. Σε σκασμένα χείλη. Θα βοηθήσει στην ενυδάτωση, επούλωση, αλλά και προστασία από το κρύο ή τον καύσωνα.
3. Σε αδύναμα νύχια και ξηρές παρωνυχίδες.
4. Σε ξηρές άκρες μαλλιών. Αφήστε για 15 λεπτά και ξεπλύνετε.
5. Ως βάση σπιτικών καλλυντικών.

Σημειώστε πως η λανολίνη στην καθαρή της μορφή είναι εξαιρετικά παχύρευστη και κολλώδης. Χρησιμοποιήστε την προσεκτικά και σε μικρές ποσότητες.

Παρενέργειες & αντενδείξεις

Η λανολίνη είναι μία ασφαλής ουσία, ακόμη και στην περίπτωση ελαφράς κατάποσης, για αυτό και χρησιμοποιείται ως κρέμα για θηλές στον θηλασμό. Ωστόσο, όπως με κάθε φυσική και χημική ουσία, μπορεί να υπάρξουν αλλεργικές αντιδράσεις. Για να το αποφύγετε, εφαρμόστε μία μικρή ποσότητα σε κάποιο σημείο του σώματός σας πριν ξεκινήσετε τη συστηματική χρήση. Ακολουθείτε πάντα τις οδηγίες των σκευασμάτων ή των οδηγιών που σας έδωσε ο γιατρός ή ο φαρμακοποιός σας.

Συμβουλευτείτε τον δερματολόγο σας αν πάσχετε από ακμή, πριν ξεκινήσετε τη χρήση λανολίνης. Η παχύρευστη σύνθεσή της μπορεί να φράξει τους πόρους σας, εντείνοντας το πρόβλημα.

Αν χρησιμοποιείτε φαρμακευτικά σκευάσματα και έχετε δερματικές παθήσεις, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας πριν προχωρήσετε σε ταυτόχρονη χρήση λανολίνης και φαρμακευτικών κρεμών. Επίσης, η λανολίνη δε συνίσταται για vegan, καθώς αποτελεί ζωικό παράγωγο. Η χρήση της αντενδείκνυται και σε όσους έχουν αλλεργία στο μαλλί των προβάτων.

Συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσετε αν έχετε αλλεργία στη λανολίνη είναι το εξάνθημα, το πρήξιμο και η δυσκολία στην αναπνοή, όπως και σε κάθε άλλη αλλεργική αντίδραση. Στην περίπτωση κατάποσης μεγάλης ποσότητας λανολίνης, επισκεφθείτε άμεσα ένα κέντρο υγείας. Συμπτώματα που μπορεί να υποδεικνύουν δηλητηρίαση με λανολίνη είναι η διάρροια, ο εμετός και τα δερματικά εξανθήματα.

Τέλος, αν και είναι ασφαλής ουσία είναι καλό να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας πριν προχωρήσετε σε χρήση σε βρέφη και μωρά ή στις θηλές σας. Είναι καλό να προσέχετε ακόμη και τις φαινομενικά ακίνδυνες ουσίες σε αυτήν την ευαίσθητη ηλικία.

Read More

Δυόσμος,τι μπορεί να κάνει

 

Δυόσμος

Ο δυόσμος (Mentha spicata) είναι ένας είδος μέντας, το οποίο ευδοκιμεί στην Ευρώπη και στην Ασία. Έχει πάρει το όνομα του από το χαρακτηριστικό σχήμα των φύλλων του.

Ο δυόσμος έχει μια ευχάριστη γλυκιά γεύση και συχνά χρησιμοποιείται για ευχάριστη αναπνοή στις οδοντόκρεμες, στις τσίχλες και στα στοματικά διαλύματα.

Θρεπτική αξία δυόσμου

Ο δυόσμος περιέχει πολλά θρεπτικά συστατικά. Είναι πλούσιος σε βιταμίνη Α, βιταμίνη D, βιταμίνη Β12, ασβέστιο, σίδηρο, φυτικές ίνες, μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, φολικό οξύ, γλυκόζη, πρωτεΐνη και υδατάνθρακες.

Αντιοξειδωτικά

Τα αντιοξειδωτικά είναι φυσικά χημικά συστατικά τα οποία προστατεύουν από την βλάβη που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες, οι οποίες προκαλούν οξειδωτικό στρες. Το οξειδωτικό στρες έχει συνδεθεί με πολλά χρόνια νοσήματα, όπως τα νοσήματα του καρδιαγγειακού, ο καρκίνος και ο διαβήτης.

Ο δυόσμος περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά, όπως οι φλαβόνες και οι φλαβονόλες όπως το λιμονέλιο και η μενθόλη. Δύο κουταλιές της σούπας δυόσμου καλύπτουν το 2% των ημερήσιων αναγκών σε βιταμίνη C, η οποία είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό.

Οφέλη δυόσμου

1. Υγεία πεπτικού

Ένα από τα ενεργά συστατικά του δυόσμου είναι η καρβόνη. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι η καρβόνη έχει αντισπασμωδική δράση στο έντερο. Ο δυόσμος έχει ηρεμιστική δράση στην πεπτική οδό και βοηθά στην αντιμετώπιση του στομαχόπονου και του φουσκώματος.

Η ναυτία και ο εμετός είναι συχνές παρενέργειες της χημειοθεραπείας. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα αιθέρια έλαια του δυόσμου βοηθούν στην ανακούφιση αυτών των συμπτωμάτων.

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι μια συχνή διαταραχή του πεπτικού. Χαρακτηρίζεται από συμπτώματα όπως ο πόνος στο στομάχι, τα αέρια, φούσκωμα. Αν και η θεραπεία για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου περιλαμβάνει αλλαγές στη διατροφή και φαρμακευτική αγωγή, οι μελέτες δείχνουν ότι ο δυόσμος βοηθά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

2. Ενίσχυση της μνήμης

Ο δυόσμος από τα αρχαία χρόνια αποτελεί παραδοσιακή θεραπεία για την βελτίωση τη λειτουργίας του εγκεφάλου. Τα αντιοξειδωτικά και οι πολυφαινόλες που υπάρχουν στα φύλλα του δυόσμου αυξάνουν την δραστηριότητα του εγκεφάλου και βοηθούν στην έκκριση των νευροδιαβιβαστών που βελτιώνουν την διάθεση όπως η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη. Επίσης ο δυόσμος βελτιώνει την μνήμη, την συγκέντρωση και την ηρεμία. Θεωρείται ότι βοηθά στην θεραπεία ψυχολογικών καταστάσεων όπως η κατάθλιψη, η αϋπνία, η νόσος του Parkinson και το Alzheimer.

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι ο δυόσμος είναι πλούσιος σε πολυφαινόλες όπως το ροσμαρινικό οξύ, που βοηθά στην μνήμη ειδικά στους ηλικιωμένους.

3. Αντιβακτηριδιακή και αντιμυκητιακή δράση

Τα έλαια δυόσμου περιέχονται συχνά σε οδοντόκρεμες και στοματικά διαλύματα καθώς έχουν αντιβακτηριδιακή δράση. Έτσι προστατεύουν από βακτήρια, μύκητες και ακόμη και ιούς που μπορεί να εισέρχονται στο στόμα μας.

4. Ηρεμιστική δράση

Το τσάι δυόσμου παραδοσιακά χρησιμοποιείται για την θεραπεία του άγχους και της αϋπνίας. Ο δυόσμος περιέχει μενθόλη που προάγει την χαλάρωση μέσω της ενεργοποίησης των GABA υποδοχέων. Το γ-αμινοβουτυρικό οξύ είναι ένας νευροδιαβιβαστής που βοηθά στη μεταφορά των μηνυμάτων ανάμεσα στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Έχει φυσική ηρεμιστική δράση και βοηθά στη μείωση τους άγχους μειώνοντας την διέγερση των νευρώνων.

5. Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών

Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών είναι μια ορμονική διαταραχή πολύ συνηθισμένη στις γυναίκες που βρίσκονται στην αναπαραγωγική ηλικία. Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε ανωμαλίες στην έμμηνο ρύση ή σε μεγάλη διάρκεια της έμμηνου ρύσεως, όπως επίσης και σε υπερβολικά επίπεδα ανδρογόνων. Οι ωοθήκες δημιουργούν ωοθυλάκια και δεν απελευθερώνουν τα ωάρια. Τα στοιχεία δείχνουν ότι 1 στις 10 γυναίκες υποφέρει από σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών στην ηλικία τεκνοποίησης.

Το τσάι δυόσμου φαίνεται να έχει αρκετά οφέλη. Μειώνει τα επίπεδα της ελεύθερης τοστοστερόνης στο αίμα.

6. Αναπνευστικό σύστημα

Η αφθονία αντιφλεγμονωδών παραγόντων στον δυόσμο τον καθιστά ιδιαίτερα ωφέλιμο για την υγεία του αναπνευστικού. Ανακουφίζει από τον πονόλαιμο, τη ρινική συμφόρηση και καταπραΰνει τον ξηρό και ερεθισμένο λαιμό. Επίσης αποτελεί εναλλακτική επιλογή για το άσθμα, τη βρογχίτιδα, την ιγμορίτιδα και τον πονοκέφαλο.

Read More

Κρεμμύδι άλλο ένα θαύμα

 Μπορεί να μας φέρνει δάκρυα στα μάτια όταν το κόβουμε, ωστόσο δεν λείπει από καμία κουζίνα!

Είτε φρέσκο είτε ξερό, είτε μαγειρεμένο είτε ωμό, δίνει υπέροχο άρωμα και μοναδική γεύση σε κάθε πιάτο και στις σαλάτες μας. Όλες οι ποικιλίες του κρεμμυδιού –λευκό, κόκκινο, κίτρινο– είναι εξαιρετικά υγιεινές και έχουν σημαντικά οφέλη για την υγεία.

Σύμφωνα με αρχαιολογικές μελέτες, το «ταπεινό» κρεμμύδι χρονολογείται τουλάχιστον από το 5000 π.Χ. Λέγεται ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρευαν το κρεμμύδι, καθώς το σχήμα και οι ομόκεντροι κύκλοι του συμβόλιζαν την αιωνιότητα. Στον Μεσαίωνα, χρησιμοποιήθηκε στο ανταλλακτικό εμπόριο για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών και προσφερόταν και ως δώρο!

Ποια είναι λοιπόν τα θρεπτικά συστατικά εκείνα που μας προσφέρει το κρεμμύδι και πώς επιδρούν στον οργανισμό μας;

Θρεπτική αξία

Το κρεμμύδι είναι σχετικά φτωχό σε βιταμίνες και μέταλλα. Ένα μέτριο κρεμμύδι παρέχει το 20% της ημερήσιας ποσότητας βιταμίνης C που χρειαζόμαστε και μεταξύ 5% και 10% της αναγκαίας ημερήσιας δόσης βιταμίνης Β6, φυλλικού οξέος, καλίου και μαγγανίου, ενώ έχει μόλις 44 θερμίδες.

Σημαντική είναι όμως η περιεκτικότητα του κρεμμυδιού σε πολύτιμες αντιοξειδωτικές ουσίες. Η ποικιλία αντιοξειδωτικών που βρίσκονται στο κρεμμύδι είναι τεράστια και μεταξύ αυτών βρίσκεται η κουερσετίνη (γνωστή και ως βαλανοκετόνη), η οποία έχει ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση. Να σημειωθεί ότι οι περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες βρίσκονται στις εξωτερικές στρώσεις του κρεμμυδιού.

Οφέλη

Μεταξύ άλλων το κρεμμύδι έχει αντικαρκινική δράση, προστατεύει από τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ενισχύει τη σκελετική υγεία. Πατώντας επάνω στις φωτογραφίες της παρακάτω gallery μπορείτε να δείτε αναλυτικά ποια οφέλη θα αποκομίσετε καταναλώνοντας τακτικά κρεμμύδι.

1. Προστασία από τον καρκίνο: Στο πλαίσιο μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση American Journal of Clinical Nutrition, οι ερευνητές μελέτησαν τη συχνότητα κατανάλωσης των φυτών του γένους Άλλιον (κρεμμύδι και σκόρδο) σε πληθυσμούς της Ιταλίας και της Ελβετίας. Και στις δύο χώρες παρατηρήθηκε η τάση να μειώνονται τα περιστατικά διαφόρων μορφών καρκίνου όσο αυξανόταν η κατανάλωση των συγκεκριμένων λαχανικών.

1. Προστασία από τον καρκίνο: Στο πλαίσιο μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση American Journal of Clinical Nutrition, οι ερευνητές μελέτησαν τη συχνότητα κατανάλωσης των φυτών του γένους Άλλιον (κρεμμύδι και σκόρδο) σε πληθυσμούς της Ιταλίας και της Ελβετίας. Και στις δύο χώρες παρατηρήθηκε η τάση να μειώνονται τα περιστατικά διαφόρων μορφών καρκίνου όσο αυξανόταν η κατανάλωση των συγκεκριμένων λαχανικών.

2. Βελτίωση της οστικής πυκνότητας: Μελέτη που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή γυναικών 50 ετών και άνω, οι οποίες βρίσκονταν είτε στο στάδιο της προεμμηνόπαυσης είτε στο στάδιο της εμμηνόπαυσης, έδειξε πως οι γυναίκες που κατανάλωναν τακτικά κρεμμύδι είχαν καλύτερη οστική πυκνότητα και 20% μικρότερο κίνδυνο καταγμάτων σε σύγκριση με όσες δεν έτρωγαν ποτέ.

3. Καλύτερη πέψη: Το κρεμμύδι διευκολύνει τη διαδικασία της πέψης χάρη στην ινουλίνη του, έναν τύπο φυτικών ινών που λειτουργεί ως πρεβιοτικό. Τα πρεβιοτικά αποτελούν «τροφή» για τα προβιοτικά, τα ωφέλιμα βακτήρια του εντέρου που εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος. Η ινουλίνη επίσης βελτιώνει τη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος και προωθεί την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών από τον οργανισμό.

4. Μείωση της χοληστερόλης: Στο πλαίσιο μελέτης σε υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες που είχαν διαγνωστεί με το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, οι ερευνητές ζήτησαν από τις μισές να ακολουθήσουν μια διατροφή πλούσια σε κρεμμύδι (ωμό κόκκινο) και από τις υπόλοιπες μια διατροφή με ελάχιστο έως καθόλου κρεμμύδι. Μετά από οκτώ εβδομάδες, οι ερευνητές διαπίστωσαν αξιοσημείωτη μείωση των τιμών της χοληστερόλης στην ομάδα υψηλής κατανάλωσης κρεμμυδιού. Μια άλλη μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 24 γυναίκες με ελαφρώς ανεβασμένη χοληστερόλη, παρατηρήθηκε μείωση της ολικής χοληστερόλης και της «κακής» LDL έπειτα από οκτώ εβδομάδες καθημερινής κατανάλωσης χυμού κρεμμυδιού.

5. Ενίσχυση της θρεπτικής αξίας της ντομάτας: Οι θειούχες ενώσεις του κρεμμυδιού βοηθούν τον οργανισμό να απορροφήσει περισσότερο λυκοπένιο, μια αντιοξειδωτική ουσία που βρίσκεται στην ντομάτα και η οποία έχει αποδεδειγμένη δράση ενάντια στον καρκίνο και στην καρδιοπάθεια, καθώς και σε παθήσεις του εγκεφάλου, των οστών και των ματιών.

Πηγή: health.com

Read More

Τελομεράση,το ένζυμο τής μακροζωϊας

του Γιάννη Χυτήρη 

Δύο ερωτήσεις που ίσως να έχετε αναρωτηθεί, είναι το πώς γίνεται να αισθάνεστε και να φαίνεστε νεότεροι και το τι μπορείτε να κάνετε για να αποκτήσετε μια ζωή χωρίς την παρουσία σοβαρών ασθενειών, που ενδεχομένως να υπονόμευαν το βιοτικό σας επίπεδο. Η απάντηση βρίσκεται στο εσωτερικό των χρωμοσωμάτων και ακούει στο όνομα “τελομερές”.

Τι είναι τα τελομερή;

Ένα φυσιολογικό κύτταρο στον ανθρώπινο οργανισμό περιέχει στον πυρήνα του το μόριο του DNA. Αυτό βρίσκεται σε δομές που μοιάζουν με νήματα και ονομάζονται χρωμοσώματα. Σε κάθε χρωμόσωμα υπάρχει ένα σημείο που ονομάζεται κεντρομερές και το διαχωρίζει σε 2 τμήματα ή βραχίονες, έναν κοντό και έναν μακρύ. Στο τέλος των βραχίονων ανιχνεύονται νουκλεοπρωτεϊνικές δομές που ονομάζονται τελομερή και είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της σταθερότητας του DNA κατά την διάρκεια της αντιγραφής του κυττάρου.

Προβολή

Παίζει ρόλο το μέγεθος των τελομερών;

Σε κάθε κυτταρική διαίρεση είναι φυσιολογική η βράχυνση των τελομερών, κάτι που οφείλεται στην αδυναμία αντιγραφής των άκρων των χρωμοσωμάτων. Η αδυναμία αυτή, καλύπτεται από την δράση της τελομεράσης, ενός ενζύμου που έχει την ικανότητα να συνθέσει εκ νέου τα τελομερή διασφαλίζοντας έτσι, την ακεραιότητα και σταθερότητα των χρωμοσωμάτων. Η σύνθεση όμως της τελομεράσης φαίνεται να είναι επαρκής μόνο από την παιδική ηλικία έως και τη νεαρή ενήλικη ζωή, όπου και το μήκος των τελομερών παραμένει σχετικά σταθερό. Στη μετέπειτα ζωή, υπάρχει μια σταδιακή μείωση του μήκους τους, καθώς η δράση της τελομεράσης δεν είναι αρκετή σε πολλαπλές κυτταρικές διαιρέσεις, οδηγώντας σταδιακά στη γήρανση του κυττάρου.

Το μέγεθος των τελομερών αποτελεί δείκτη της βιολογικής ηλικίας του ατόμου και η βράχυνση αυτών φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων.

Το μήκος τους παρατηρείται μειωμένο σε καταστάσεις όπως είναι η φλεγμονή, το οξειδωτικό στρες, η δυσλιπιδαιμία, η υπέρταση, η αθηροσκλήρωση, το εγκεφαλικό, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, οι διάφοροι τύποι καρκίνου, η νόσος Alzheimer, το στρες και ο διαβήτης.

Μπορούν να επιμηκυνθούν τα τελομερή;

Όπως αναφέραμε το μήκος των τελομερών αναπόφευκτα μειώνεται με την πάροδο του χρόνου κάνοντας έτσι πιο ευάλωτο τον οργανισμό σε χρόνιες παθήσεις. Παρόλα αυτά, γνωρίζουμε πλέον τους τρόπους για να αντιστρέψουμε αυτή την κατάσταση και να συμβάλλουμε στην αύξηση του μήκους των τελομερών, προλαμβάνοντας μεγάλο αριθμό ασθενειών. Ειδικότερα, αυτό επιτυγχάνεται ακολουθώντας μια υγιεινή διατροφή (όπως αναλύεται παρακάτω) σε συνδυασμό με τη σωματική δραστηριότητα, με τη διατήρηση ενός φυσιολογικού σωματικού βάρους και με την αποφυγή του καπνίσματος. Ακόμα, αν και πρόσφατο εύρημα έχει αποδειχθεί από πλήθος ερευνών, η σημαντική επίδραση που μπορεί να έχει ο διαλογισμός στην επιμήκυνση των τελομερών. Μέσω διαφόρων τεχνικών διαλογισμού, επιτυγχάνεται ο καλύτερος έλεγχος των στρεσογόνων καταστάσεων, όπου ευθύνονται εν μέρει για το μειωμένο μήκος των τελομερών μειώνοντας τα επίπεδα της κορτιζόλης στον οργανισμό, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι η ενασχόληση με το διαλογισμό είναι ανάλογη και με την συντιθέμενη τελομεράση.

Τελομερή και Καρκίνος

Ο καρκίνος αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα πρόβλημα που απασχολεί συνεχώς την επιστημονική κοινότητα, κάτι που φαίνεται αναπόφευκτο παρατηρώντας και μόνο τα επιδημιολογικά στοιχεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, για το έτος 2016 ο καρκίνος αποτελεί την δεύτερη αιτία θανάτου παγκοσμίως με 9 εκατομμύρια περίπου θανάτους, ενώ την πρώτη θέση συνεχίζει να έχει η ισχαιμική καρδιοπάθεια με 9,5 εκατομμύρια περίπου θανάτους. Ένα άκρως ανησυχητικό στοιχείο είναι πως σύμφωνα με τον ΠΟΥ, μέχρι το 2030 η πρώτη θέση στις αιτίες θανάτου θα καταληφθεί από τις κακοήθειες.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει σημαντική έρευνα γύρω από τη συσχέτιση του μήκους των τελομερών και την αύξηση του κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου. Ακόμα, έχει προταθεί και ως βιοδείκτης, προκειμένου να γίνει έγκαιρη πρόγνωση του καρκίνου ή να ελεγχθεί το στάδιο στο οποίο βρίσκεται. Βέβαια, υπάρχει διχασμός στους συγκεκριμένους ισχυρισμούς, καθώς ενώ θεωρείται πως η βράχυνση του μήκους ευθύνεται για την καρκινογένεση, μια άλλη ομάδα της επιστημονικής κοινότητας θεωρεί το αντίθετο. Η μεν πρώτη άποψη, στηρίζεται στο γεγονός πως η φθορά των τελομερών, όπου συνεπάγεται με τη μείωση του μήκους τους οδηγεί στην αλλοίωση του γονιδιώματος και επωφελεί έτσι την καρκινογένεση, η δε δεύτερη βασίζεται στην ικανότητα των επιμηκυμένων τελομερών να εκτελούν συνεχώς κυτταρικές διαιρέσεις (λόγω αυξημένης σύνθεσης τελομεράσης) αυξάνοντας τον κίνδυνο για τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των κυττάρων και κατ ‘επέκταση την δημιουργία όγκων.

Γίνεται σαφές, πως επικρατεί μία σύγχυση στο ρόλο των τελομερών και την εμφάνιση καρκίνου. Για παράδειγμα, σε μελέτη που εκτιμήθηκαν 1385 περιπτώσεις καρκίνου του πνεύμονα, το αυξημένο μήκος τελομερών συνδέθηκε με την προστασία έναντι του καρκινώματος των πλακωδών κυττάρων, ενώ παράλληλα σχετιζόταν θετικά με την εμφάνιση αδενοκαρκινώματος. Κρίνεται απαραίτητη λοιπόν η διεξαγωγή περαιτέρω ερευνών, ώστε να αποκτήσουμε ξεκάθαρη εικόνα για την συσχέτιση που έχουν τα τελομερή με τον καρκίνο, προκειμένου να είμαστε σε θέση να χρησιμοποιήσουμε με ασφάλεια τα τελικά αποτελέσματα.

Ποιος ο ρόλος της διατροφής;

Αναφέρθηκε νωρίτερα, πως ένας από τους βασικούς τρόπους για να επιμηκυνθεί το μήκος των τελομερών αποτελεί μια ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή. Μια σωστά διαμορφωμένη διατροφή μπορεί να συντελέσει σπουδαίο ρόλο στη μείωση του οξειδωτικού στρες και της φλεγμονής που δύναται να συμβάλλουν στην μείωση του μήκους των τελομερών και να οδηγήσουν στην εμφάνιση ασθενειών. Έτσι λοιπόν, συνοψίζονται οι βιταμίνες, τα μέταλλα, οι πολυφαινόλες και τα ω-3 λιπαρά οξέα, που έχουν αποδειχθεί ισχυροί σύμμαχοι για την αύξηση του μήκους των τελομερών.

Βιταμίνες

Βιταμίνη Α

Η πρόσληψη βιταμίνης Α και β-καροτενίου φαίνεται πως σχετίζεται θετικά με το μήκος των τελομερών. Αυτό οφείλεται στην ιδιότητα τους, να μειώνουν τους φλεγμονώδεις παράγοντες στο πλάσμα του αίματος και παράλληλα να αυξάνουν τους αντιφλεγμονώδεις, όπως παρατηρήθηκε σε άτομα με ανεπάρκεια βιταμίνης Α που τους χορηγήθηκε συμπληρωματικά η βιταμίνη.

Βιταμίνη C και E

Η ισχυρή αντιοξειδωτική δράση των βιταμινών C και E είναι ευρέως διαδεδομένη στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Όπως η βιταμίνη Α, έτσι και οι βιταμίνες C και E συμβάλλουν στην επιμήκυνση των τελομερών, είτε λαμβάνονται μέσω της διατροφής, είτε μέσω συμπληρωμάτων. Ακόμα, παρατηρήθηκε κυρίως στις γυναίκες πως το μήκος των τελομερών ήταν ανάλογο της ποσότητας των αντιοξειδωτικών βιταμινών που προσλάμβαναν. Η σημαντικότητα των βιταμινών C και E έγκειται στην ικανότητα τους να μειώνουν τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου εμποδίζοντας με αυτόν τον τρόπο την εμφάνιση του οξειδωτικού στρες, όπου μεταξύ άλλων θα είχε ως συνέπεια τη μείωση του μήκους των τελομερών.

Βιταμίνη D

Η πρόσληψη βιταμίνης D έχει επίσης θετική συσχέτιση με το μήκος των τελομερών. Η αύξηση της πρόσληψης βιταμίνης D, έχει αντιστρόφως ανάλογη σχέση με τον φλεγμονώδη δείκτη CRP, ο οποίος με τη σειρά του σε αυξημένες ποσότητες στο πλάσμα, συμβάλλει στη μείωση του μήκους των τελομερών. Επιπρόσθετα, η πρόσληψη βιταμίνης D μειώνει την έκφραση φλεγμονωδών παραγόντων και λειτουργεί ως φραγμός σε κάποιες πολλαπλασιαστικές ιδιότητες των κυττάρων, μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη φθορά των τελομερών.

Φυλλικό οξύ και βιταμίνη Β12

Το φυλλικό οξύ (βιταμίνη Β9) και η βιταμίνη Β12 συμμετέχουν σε πολλούς κοινούς μηχανισμούς, μιας και ανήκουν και οι δύο στο σύμπλεγμα βιταμινών Β, που δύναται να επηρεάσουν θετικά το μήκος των τελομερών. Συγκεκριμένα, μειώνουν τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης, ένα αμινοξύ το οποίο σχετίζεται με την εμφάνιση του οξειδωτικού στρες, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν στον οργανισμό την απαραίτητη ποσότητα θυμίνης που χρειάζεται, ώστε να γίνει η επιδιόρθωση και σύνθεση του DNA. Ακόμα, βοηθούν στη σύνθεση της S-αδενοσυλομεθειονίνης, απαραίτητη για τις αντιδράσεις μεθυλίωσης, όπως του DNA και των ιστονών.

Μέταλλα

Μαγνήσιο

Το μαγνήσιο διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην καταλυτική δραστηριότητα ενζύμων που συμμετέχουν στην αντιγραφή και επιδιόρθωση του DNA και στη σύνθεση του RNA. Σε γυναίκες, έχει φανεί πως η πρόσληψη μαγνησίου συμβάλλει στην αύξηση του μήκους των τελομερών, ενώ η μακροχρόνια ανεπάρκεια του οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα, όπως φάνηκε σε αρουραίους και κυτταροκαλλιέργειες. Η ανεπάρκεια αυτή μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του οξειδωτικού στρες, να αυξήσει τα επίπεδα του φλεγμονώδους δείκτη CRP και να διαταράξει την ακεραιότητα του γονιδιώματος.

Ψευδάργυρος

Ο ψευδάργυρος οδηγεί σε αυξημένη δράση της τελομεράσης, όπως φάνηκε σε κυτταροκαλλιέργειες, η οποία ευθύνεται για την σταθερότητα του μήκους των τελομερών, ενώ παράλληλα μεσολαβεί για την δραστηριοποίηση της πολυμεράσης, απαραίτητη για την επιδιόρθωση βλαβών στο DNA. Συμπληρωματική χορήγηση ψευδαργύρου βοηθά στη μείωση του οξειδωτικού στρες και της μόλυνσης, δύο παραγόντων που σταδιακά φθείρουν το τελομερές.

Ω-3 Λιπαρά Οξέα

Η αυξημένη συγκέντρωση ω-3 λιπαρών οξέων στο πλάσμα σχετίζεται με μείωση των προφλεγμονωδών και αύξηση των αντιφλεγμονωδών δεικτών, ενώ ο εμπλουτισμός της δίαιτας με ω-3 λιπαρά οξέα σε ποντίκια ενίσχυσε τη δράση αντιοξειδωτικών ενζύμων. Είναι φανερή λοιπόν, η αντιφλεγμονώδης και αντιοξειδωτική δράση των ω-3 λιπαρών οξέων έχοντας έτσι αξιοσημείωτα θετική επίδραση στο μήκος των τελομερών.

Πολυφαινόλες

Η πρόσληψη πολυφαινολών είναι στενά συνδεδεμένη με το επιμηκυμένο μήκος των τελομερών, με πλήθος μελετών να έχουν αποδείξει τις αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες. Σε γηραιά άτομα από την Κίνα που ήταν τακτικοί καταναλωτές του τσαγιού παρατηρήθηκε αυξημένο μήκος στα τελομερή τους και παρατεταμένη διάρκεια ζωής κατά 5 χρόνια, σε σύγκριση με εκείνους που δεν κατανάλωναν τσάι στην ίδια συχνότητα. Αξίζει να αναφερθεί, πως μία από τις πιο σημαντικές πολυφαινόλες, η ρεσβερατρόλη θεωρείται ως ένας εξαιρετικός σύμμαχος στην αύξηση του μήκους των τελομερών. Περιέχεται κατά κύριο λόγο στα κόκκινα σταφύλια συμβάλλοντας στη μείωση του οξειδωτικού στρες και της φλεγμονής, ενώ μειώνει και τον κίνδυνο για εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων και διαβήτη.

Σε επίπεδο τροφίμων, η υψηλή πρόσληψη φρέσκων φρούτων και λαχανικών, οσπρίων, ψαριών, πουλερικών και δημητριακών ολικής άλεσης φαίνεται πως οδηγούν στη μείωση των δεικτών της φλεγμονής και παρέχουν την απαραίτητη αντιοξειδωτική δράση για την αύξηση του μήκους των τελομερών. Αποδεδειγμένα, θετική συσχέτιση έχει η κατανάλωση σπόρων, ξηρών καρπών, οσπρίων, φυκιών, καφέ και φυτικών ινών, ενώ αρνητικά επίδραση έχει παρατηρηθεί από την κατανάλωση κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος, καθώς προάγουν το οξειδωτικό στρες και την φλεγμονή.

Μεσογειακή Διατροφή και Τελομερή

Η μεσογειακή διατροφή βασίζεται στην καθημερινή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, ξηρών καρπών, σπόρων, ελαιολάδου και δημητριακών ολικής αλέσεως, την μέτρια προς υψηλή κατανάλωση ψαριών, μέτρια κατανάλωση γαλακτοκομικών και κρασιού και χαμηλή κατανάλωση κρέατος. Η υιοθέτηση της μεσογειακής διατροφής περιλαμβάνει πολλά κοινά στοιχεία με τα συστατικά που αναφέρθηκαν πως επιμηκύνουν το μήκος των τελομερών, αφού παρέχει ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Η μεσογειακή διατροφή θεωρείται ως το υπέρτατο όπλο που διαθέτουμε για την πρόληψη χρόνιων ασθενειών, μειωμένη νοσηρότητα και επίτευξη της μακροζωίας.

Τελομερή και άσκηση

Η άσκηση φαίνεται πως είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη όσον αφορά το μήκος των τελομερών, σε αντίθεση με μια καθιστική ζωή, που έχει ως συνέπεια την βράχυνση τους. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα μιας έρευνας που διήρκησε για 30 χρόνια σε μεσήλικες, η οποία έδειξε πως μια μέτρια σωματική άσκηση οδήγησε σε αυξανόμενου μήκους τελομερή στην μετέπειτα ζωή, κάτι που δεν παρατηρήθηκε στα άτομα που δεν ασκούνταν, αλλά ούτε σε εκείνα που είχαν υιοθετήσει μία αρκετά υψηλής έντασης σωματική άσκηση. Παρατηρήθηκε λοιπόν, πως υπάρχει δοσοεξαρτώμενη σχέση μεταξύ άσκησης και τελομερών με την μέτρια σωματική άσκηση να προσδίδει το μεγαλύτερο όφελος.

Ακόμη, πρέπει να αξιολογηθεί και η μορφή της άσκησης που εκτελείται ανά ηλικία, καθώς φαίνεται πως και αυτή δύναται να επηρεάσει τα τελομερή. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, παρουσιάζεται σημαντικότερη η ικανότητα να εκτελούνται οι απαραίτητες καθημερινές κινήσεις, όπως το περπάτημα, συγκριτικά με την άσκηση, ενώ σε νεαρά άτομα σημαντικότερο ρόλο φαίνεται πως έχει η ένταση της άσκησης και όχι τόσο η διάρκεια αυτής. Είναι σίγουρα αναγκαίο να πραγματοποιηθούν περισσότερες μελέτες γύρω από το θέμα της άσκησης και του μήκους των τελομερών, ώστε να δίνονται με πλήρη εγκυρότητα και οι ανάλογες συστάσεις αναλόγως την ηλικία του ατόμου.

Πώς επιδρά το άγχος στο μήκος των τελομερών;

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής των ανθρώπων και οι συνεχείς αλλαγές που συμβαίνουν σε αυτόν είναι σημαντικοί παράγοντες για την αύξηση των επιπέδων άγχους και με τις όποιες συνέπειες αυτό συνοδεύεται. Το 53% του Αμερικάνικου πληθυσμού θεωρεί πως τα υψηλά επίπεδα στρες που βιώνουν αποτελούν την κύρια αιτία των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν και μόνο το 29% πιστεύει πως μπορεί να το διαχειριστεί.

Το χρόνιο άγχος έχει συνδεθεί με μεγάλο αριθμό ασθενειών μεταξύ των οποίων είναι η παχυσαρκία, το μεταβολικό σύνδρομο, οι λοιμώξεις του αναπνευστικού, η καρδιαγγειακή νόσος, η καρκινογένεση κ.α. Αναφορικά με την επίδραση του στα τελομερή έχει άρρηκτη σχέση με αρνητικό όμως αντίκτυπο. Άτομα τα οποία βιώνουν άγχος έχουν κατά κανόνα μικρότερο μήκος τελομερών σε σύγκριση με εκείνους που είναι ψυχολογικά υγιείς.

Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 231 γυναίκες τις οποίες παρακολούθησαν για 1 χρόνο, παρατηρήθηκε πως κάθε στρεσογόνο γεγονός που παρουσιάστηκε στο διάστημα αυτό και είχε να κάνει με θέμα υγείας, οικογενειακά-εργασιακά-οικονομικά προβλήματα ή τον θάνατο κάποιου αγαπημένου προσώπου συνδεόταν και με μικρότερο μήκος των τελομερών. Βέβαια, η κατάσταση τους βελτιώθηκε όταν ακολούθησαν υγιείς συμπεριφορές είτε είχαν να κάνουν με τη σωματική άσκηση, είτε με τη διατροφή, είτε με την καλύτερη ποιότητα ύπνου.

Πηγή:https://www.mednutrition.gr/portal/efarmoges/leksiko-diatrofis/16901-telomeri-kai-diatrofi

Read More

Αβοκάντο?Μήπως να το ξανασκεφτής?

 1. Αποφύγετε την κατανάλωση αβοκάντο  κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού

Δεν συνιστάται να καταναλώνετε αβοκάντο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Μπορεί να μειώσει την παραγωγή γάλακτος. Μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβη στον μαστικό αδένα. Εάν η μητέρα που θηλάζει καταναλώνει αβοκάντο σε μεγάλες ποσότητες, το μωρό θα έχει ενοχλήσεις στο στομάχι. (1)

2. Δεν συνιστάται η κατανάλωση αβοκάντο σε υπερευαισθησία

Οι άνθρωποι που υποφέρουν από υπερευαισθησία πρέπει να αποφεύγουν να τρώνε αβοκάντο. Μπορεί να προκαλέσει δερματική αντίδραση ή ακόμη και εμετό. (2)

3. Ανεπιθύμητες επιδράσεις του αβοκάντο

Αρκετοί  άνθρωποι που κατανάλωσαν  αβοκάντο υπέφεραν από κάποιες ανεπιθύμητες παρενέργειες όπως  γρίπη, παράλυση, ναυτία, γαστρεντερικές  διαταραχές , έμετο, ημικρανία,  πυρετό, υπνηλία και άσθμα. (3)

4.Ηπατική βλάβη

Μία από τις πιο  σοβαρές παρενέργειες του  αβοκάντο είναι ότι μπορεί να βλάψει το ήπαρ. Υπάρχουν ορισμένοι τύποι ελαίου αβοκάντο που μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στο ήπαρ . Προσπαθήστε να αποφύγετε το μεξικάνικο αβοκάντο , υπάρχουν μελέτες που ισχυρίζονται ότι έχει καρκινική δράση. Αυτά τα στοιχεία έχουν δοκιμαστεί για καρκινογόνες αντιδράσεις. (4)

5. Μείωση  της χοληστερόλης

Είναι γεγονός ότι το αβοκάντο μειώνει τα  επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Όμως,  αν το καταναλώσετε σε μεγάλο βαθμό, θα βλάψει το σώμα σας, καθώς είναι πλούσιο σε β-σιτοστερόλη που απορροφά την απαραίτητη χοληστερόλη από το σώμα. (5)

6. Περιορίστε την κατανάλωσή του εάν είστε σε δίαιτα

Το αβοκάντο είναι μια τροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες και θα προκαλέσει αύξηση του βάρους αν καταναλώνεται καθημερινά. Έτσι αποφύγετε την καθημερινή κατανάλωση εάν είστε σε δίαιτα. (6)

7.Προκαλεί  αλλεργία  στο στόμα

Εάν το αβοκάντο καταναλώνεται σε μεγάλες  ποσότητες  μπορεί να προκαλέσει αλλεργία στο στόμα όπως αίσθηση κνησμού στο στόμα και πρήξιμο της γλώσσας. (7)

8. Φάρμακα

Το αβοκάντο σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να μειώσει την επίδραση της αντιφλεγμονώδους φαρμακευτικής αγωγής. Ως εκ τούτου, η υπερβολική κατανάλωσή του οδηγεί σε αραίωση  του αίματος. (8)

9 Ερεθισμός του γαστρεντερικού συστήματος

Η μεγάλη κατανάλωση αβοκάντο προκαλεί  ενοχλήσεις στο  στομάχι. Μερικές φορές προκαλεί επίσης γαστρεντερικό ερεθισμό. (9)

Πηγή:https://thessdiet.gr/articles/sumboules/9-sobares-parenergeies-tou-abokanto

 

Read More

Πιπέρι πόσα είδη υπάρχουν.

 

Πιπέρι: Τι να προτιμήσω, Μαύρο, Κόκκινο, Πράσινο ή Λευκό;

Ένα μπαχαρικό γεμάτο αρώματα και χρώματα που χρησιμοποιούμε σχεδόν σε όλα τα φαγητά. Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στα πιπέρια και πως προκύπτουν τα χρώματα;

Αν και το μαύρο πιπέρι είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα μπαχαρικά στον κόσμο, δεν είναι το μοναδικό είδος πιπεριού. Τα τελευταία χρόνια άλλωστε όλο και περισσότερο αρχίζουν τα «στέκονται στο πλάι του» τόσο το κόκκινο πιπέρι όσο και το λευκό ενώ πιο σπάνια συναντάμε ακόμα και το πράσινο πιπέρι. 

Ποιες είναι όμως οι ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα σε αυτά τα είδη πιπεριού;

Στην πραγματικότητα τα περισσότερα από τα είδη πιπεριού έχουν διαφορές μόνο όσον αφορά τον τρόπο παρασκευής τους αλλά η «καταγωγή» τους είναι κοινή. Προκύπτουν από το ίδιο φυτό, το επονομαζόμενο Piper Nigrum, το οποίο καλλιεργείται κατά βάση στη Νότια Ινδία και τη Σρι Λάνκα, έχει 15 πόδια διάμετρο και μπορεί να φτάσει μέχρι και 30 πόδια σε ύψος.

Το συγκεκριμένο φυτό αναπτύσσεται κατά βάση σε ζεστά και τροπικά κλίματα και αρχίζει να παράγει καρπούς το Καλοκαίρι. Ανθίζουν πάνω του κάποια κίτρινα και πράσινα μπουκετάκια και κάποιους σφαιρικούς καρπούς που γίνονται κόκκινοι όταν ωριμάζουν. Κάθε καρπός από αυτούς γίνεται μαύρος έπειτα από τρεις μέρες ξήρανσης.

Όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, από τα πράσινα μπουκετάκια προκύπτει το πράσινο πιπέρι ενώ ανάλογα με το πότε θα χρησιμοποιηθεί ο καρπός του συγκεκριμένου φυτού, έχουμε το κόκκινο και το μαύρο πιπέρι. Από τον συγκεκριμένο καρπό προέρχεται και το άσπρο πιπέρι.

Αν κοπεί στις ώριμες μέρες του, όταν δηλαδή είναι κόκκινος και αφαιρεθεί το εξωτερικό του περίβλημα θα δούμε ένα λευκό κέντρο στο εσωτερικό του, το οποίο αν αλέσουμε έχουμε το λευκό πιπέρι.

Μαύρο πιπέρι 

Προέρχεται από τους καρπούς των φυτών της οικογένειας Piperaceae και η καυτερή του γεύση οφείλεται στο αλκαλοειδές πιπερίνη. Ο ανώριμος καρπός συλλέγεται και αποξηραίνεται στον ήλιο και γίνεται μαύρος και σκληρός.

Ιδιότητες:

– Το μαύρο πιπέρι έχει θερμαντική δράση στον οργανισμό και είναι καλύτερο να χρησιμοποιείται φρεσκοτριμμένο.

– Ερεθίζει συγκεκριμένους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας, που με τη σειρά τους στέλνουν το μήνυμα στο στομάχι και αυτό εκκρίνει υδροχλωρικό οξύ, προετοιμάζοντάς το να δεχτεί την τροφή που καταπίνουμε.

Παράλληλα, αυξάνονται και τα γαστρικά και παγκρεατικά ένζυμα, και κυρίως η χυμοθρυψίνη, ένζυμο απαραίτητο για την πέψη των πρωτεϊνών καθώς και η λιπάση και τα χολικά οξέα, απαραίτητα για την πέψη τους λίπους.

– Το μαύρο πιπέρι έχει πολύ σημαντικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, που οφείλονται στην πιπερίνη, αλλά και σε ένα φυτοχημικό που περιέχει, την κουρκουμίνη.

– Η κουρκουμίνη έχει επίσης και αντιβακτηριακές ιδιότητες, γεγονός που καθιστά το μαύρο πιπέρι ιδιαίτερα σημαντικό για τη διατήρηση της καλής υγείας του γαστρεντερικού συστήματος.

– Όπως και τα περισσότερα μπαχαρικά, σχετίζεται με μείωση του κινδύνου εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου και του προστάτη.

– Αποτελεί εξαιρετική πηγή Σιδήρου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως και Μαγγανίου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 8% της απαραίτητης ημερήσιας ποσότητας.

– Το μαύρο πιπέρι μπορεί επίσης να βοηθήσει στην πρόληψη του σχηματισμού εντερικών αερίων και να μειώσει τις στομαχικές διαταραχές.

– Για τους ανθρώπους που πάσχουν από ήπια ανορεξία μπορεί να τους βοηθήσει να ανακτήσουν την όρεξή τους επειδή διεγείρει τους γευστικούς κάλυκες.

– Επιδρά θετικά στο ταλαιπωρημένο από κρυολογήματα αναπνευστικό σύστημα.

– Συμβάλλει στη διατήρηση της υγείας των δοντιών.

Μπορείτε να δείτε και Μαύρο πιπέρι – Όσο απλό.. Τόσο θαυματουργό
Συνταγή με Μαύρο Πιπέρι: Καίει Λίπη και Προλαμβάνει ασθένειες

Πράσινο πιπέρι:

Το πράσινο πιπέρι έχει πιο ήπια γεύση από το μαύρο και είναι περισσότερο αρωματικό. Γι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ελαφριά πιάτα. Προστίθεται ακόμη και κατά τη παρασκευή τουρσιών λαχανικών καθώς και στην παρασκευή αλλαντικών. Επίσης το πράσινο πιπέρι μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποξηραμένο, σε άλμη ή σε άλμη με ξύδι. Ταιριάζει πολύ ωραία σε συνταγές με πουλερικά, ψάρια και εξωτικές σάλτσες.

Ιδιότητες: Όπως και το μαύρο, λόγω της ιδιαίτερης πικάντικης γεύσης του, θερμαίνει το σώμα και βοηθά στην πέψη. Περιέχει την πιπερίνη, συστατικό που εμπεριέχεται σε χάπια κατά των στομαχικών δυσλειτουργιών.

Λευκό πιπέρι:

Το λευκό πιπέρι είναι ένα μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το εσωτερικό των κόκκων πιπεριού, αφού αφαιρεθεί ο εξωτερικός φλοιός τους και χρειάζεται περισσότερη επεξεργασία από αυτήν που χρειάζεται το μαύρο πιπέρι, ενώ και το άρωμα του είναι διαφορετικό.

Χρησιμοποιείται σε ανοιχτόχρωμες σάλτσες καθώς επίσης και για να δώσει άρωμα στις πατάτες και στο ψάρι. Γενικά χρησιμοποιείται σε όσα πιάτα δεν πρέπει να κυριαρχεί η γεύση του, αλλά να έχουμε απλά ένα ελαφρύ κάψιμο. Τέλος, χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη αλλαντοποιίας.

Ροζ ή κόκκινο πιπέρι:

Το ροζ πιπέρι είναι ο καρπός ενός θάμνου που συγγενεύει με την οικογένεια των πιπεριών, είναι αρωματικό και θέλει πολλή προσοχή στη συντήρησή του, επειδή είναι εξαιρετικά ευαίσθητο. Η χρήση ως μπαχαρικό έχει διαδοθεί τα τελευταία χρόνια, είναι αρωματικό με γλυκιά, πιπεράτη γεύση και χαρακτηριστικό, μάλλον εξωτικό, ροζ χρώμα που το κάνει απαραίτητο στην gourmet κουζίνα. 

Όσον αφορά το κόκκινο πιπέρι πάντως υπάρχουν και άλλες πηγές από τις οποίες μπορούμε να το πάρουμε εκτός από το συγκεκριμένο φυτό. Μια από αυτές είναι το αμερικάνικο φυτό Σχίνος, ο μόλλειος που κατά βάση φυτρώνει στην Νότια και Κεντρική Αμερική και οι κόκκινοι καρποί χρησιμεύουν για να παραχθεί πιπέρι.

Πρόκειται ωστόσο για ένα φυτό που δεν είναι τόσο ασφαλές αφού τα φύλλα του και οι καρποί του είναι δηλητηριώδης για τους οργανισμούς των χοίρων και των πουλερικών ενώ υπάρχουν αναφορές και ενδείξεις ότι κάποια μικρά παιδιά έχουν επίσης δηλητηριαστεί από αυτό με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στο νοσοκομείο.

Πολύ συχνή πηγή για το κόκκινο πιπέρι είναι οι σαρκώδεις πιπεριές καθώς μέσα από το στέγνωμα και την σύνθλιψή τους παράγονται πολλές ποικιλίες.

Συνήθως συναντάται σε σαρκώδεις πιπεριές που ανθούν σε υποτροπικές και τροπικές περιοχές και μπορούν να φτάσουν μέχρι τέσσερα πόδια ύψος ενώ και οι καρποί τους είναι πολύ μακριοί και κατακόκκινοι, ειδικά μετά από 14 με 16 εβδομάδες ωρίμανσης. Ανάλογα με το ποσοστό ωρίμανσής τους τόσο πιο πικάντικο είναι και το κόκκινο πιπέρι που προκύπτει από αυτές. 

Χρησιμοποιείται σε πολλές συνταγές σε συνδυασμό με τους άλλους σπόρους πιπεριού ώστε να δώσουν ένα πολύχρωμο μείγμα. Η ουσιαστική του χρήση στη μαγειρική είναι να διεγείρει την όρεξη αρωματίζοντας το φαγητό. Συνδυάζεται τέλεια με τα θαλασσινά, αλλά και για να διακοσμήσουμε ένα πιάτο, δίνοντας του εξαιρετικό άρωμα. Χρησιμοποιείται επίσης και στην ζαχαροπλαστική και στο τσάι. Ταιριάζει ακόμα σε ντρέσινγκ για σαλάτες και λευκές σος. 

Πηγή:https://www.proionta-tis-fisis.com/piperi-ti-na-protimiso-mavro-kokkino-prasino-i-lefko/

Read More